ديابت و درمان آن در بيماران مبتلا به نارسايي مزمن كليه

Treatment of hyperglycemia in patients with diabetes

نفروپاتی دیابتی در 20-40% افراد دیابتی رخ می دهد و دیابت شایعترین علت بیماری مرحله پایانی كلیه (ESRD) است. هدف از این مطالعه، مروری بر متابولیسم گلوكز و دیابت و درمان آن در این بیماران می باشد.نارسائی مزمن كلیه  با مقاومت بافتی و كاهش ترشح انسولین همراه بوده ودر مراحل پیشرفته نارسائی كلیه، تجزیه انسولین نیز كاهش می یابد. كاهش تجزیه انسولین باعث كاهش قابل توجه  نیاز به انسولین و یا حتی گاهی لزوم قطع آن در بیماران دیابتی نوع 2 میشود.  گرچه در چندین مطالعه بزرگ ارتباط قابل توجهی بین كنترل شدن دقیق قند خون و بهتر شدن بقای بیماران مبتلا بهESRD  دیده نشده است با این وجود جهت پیشگیری از آسیب به سایر ارگانها، كنترل مناسب قند خون باید به عنوان یك هدف مهم در درمان این  بیماران مد نظر باشد. گلیپیزاید داروی خوراكی انتخابی برای كنترل قند خون در بسیاری از  بیماران مبتلا به CKD می باشد. دوز آن در این بیماران  5/2 - 10 میلی گرم در روز است. ریپاگلینید نیز عمدتا به وسیله كبد متابولیزه می شود اما هیپوگلیسمی با آن در بیماران مبتلا به نارسایی شدید كلیه شایع بوده و بنابراین شروع درمان با این دارو باید با دوز پائین5/0 میلی گرم در روز بوده و مراقبت دقیق قند خون ضروری است. باید از  مصرف متفورمین در نارسایی شدید كلیه به دلیل افزایش ریسك اسیدوز لاكتیك كه عارضه ای نادر  ولی با خطر مرگ و میر بالا می باشد،  اجتناب نمود.    

Nephropathy occurs in 20-40% of diabetic patients and  diabetes mellitus is the most common  cause of ESRD .the aim of this study was review the metabolism of glucose and treatment of diabetes in patients with this disease. Chronic renal failure is typically associated with insulin resistance, decrease of insulin secretion and, in advanced renal failure, decreased insulin degradation. Decrease of insulin degradation can lead to a marked decrease in insulin requirement or even the cessation of insulin therapy in type 2 diabetes and the development of spontaneous and severe hypoglycemia. Although, several large studies have found no significant correlation between glycemic control and survival of patients with ESRD, however, for prevention of diabetes-related damage to other organs, good glycemic control should be considered as a significant treatment goal.The goal of glycemic control in diabetic patients on chronic dialysis is  the fasting blood glucose below 140 mg/dL, one-hour postprandial value of less than 200 mg/dL and the glycated hemoglobin level between 6 to 7 in type 1 diabetics, and between 7 to 8 in type 2 diabetics. Glipizide is metabolized by the liver and therefore is the oral hypoglycemic drug of choice in many patients with chronic renal failure.Repaglinide is also principally metabolized by the liver but hypoglycemia is common among patients with severe renal impairment and Initiation of treatment should therefore be with 0.5 mg daily and close careful monitoring of blood glucose levels is essential. Metformin should be avoided in patients with ESRD due to increased risk of rare but potentially fatal lactic acidosis.  .