اثر توام تنش شوري و خشكي بر عملكرد و اجزاي عملكرد گوجه فرنگي در شرايط مزرعه اي

تنش شوري و خشكي يكي از مشكلات توليد فرآورده هاي كشاورزي در بسياري از نقاط دنيا و به ويژه ناطق خشك و نيمه خشك است. لذا اين تحقيق به منظور بررسي اثر توآمان تنش شوري و خشكي بر عملكرد و اجزاي عملكرد گوجه فرنگي (رقم (Super Strain B جهت به كارگيري در برنامه ريزي مديريت آبياري در منطقه كرج اجرا شد. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار شامل دو فاكتور شوري و آب آبياري اعمال شد. چهار سطح شوري آب آبياري شامل (آب شرب) S1=0.7، S2=4،S3=8 و S4=12 دسي زيمنس بر متر و سه سطح آب آبياري شامل آبياري كامل (100 نياز آبي)W1=،W2=75% W1 و W3=%50 W1 بود كه در يك خاك با بافت شني لومي اعمال شدند. نتايج نشان داد كه با افزايش شوري و تنش خشكي، مقدار عملكرد محصول كاهش يافت و حداكثر عملكرد (3.91 كيلو گرم در متر مربع) مربوط به تيمار W1S1 وحداقل آن (0.789 كيلو گرم در متر مربع) مربوط به تيمار W3S4 بود. شوري، كم آبياري و اثر متقابل شوري و كم آبياري بر وزن خشك اندام هوايي، طول ريشه و تبخير و تعرق گوجه فرنگي در سطح يك درصد اثر معني دار داشت اما بر تعداد ميوه اثر معني دار نداشت. همچنين اثر متقابل شوري و كم آبياري بر ارتفاع گياه و وزن خشك گياه اثر معني دار نداشت. تيمار W1S1 بيشترين و تيمار W3S4 كمترين رشد رويشي را در طول فصل رشد داشتند