اهميت خواب و رويا در متون منثور تصوف و عرفان

«خواب» و «رويا» نزد صوفيان واصل و عارفان كامل اعتبار فراوان دارد و اين اعتبار ريشه در كتاب خدا وسنت نبوي و شيوه ي صحابه و بزرگان تصوف و عرفان دارد. در متون نظم و نثر تصوف و عرفان ايراني-اسلامي از ديرباز به خواب و رويا و انواع آن توجه خاص شده است.اين مقاله در پي واكاوي اين موضوع در متون منثور تصوف و عرفان است و به پيشينه و تعاريف و انواع خواب و رويا و نيز ديدگاه هاي مختلف بزرگان از پيامبر تا صوفيان و عارفان نامدار درباره ي اين موضوع مي پردازد.معروفترين كتب عرفاني به اين موضوع پرداخته اند كه در اين مقاله از «اللمع في التصوف» ابونصر سراج تا «الانسان الكامل» عزيز الدين نسفي به بررسي اهميت آن پرداخته شده است.