آفرينش و تقدس آب در فرهنگ ايران باستان با رويكردي قرآني

نگرش خردمحورانه به آفرينش آب در قرآن و جهان آفرينش، و عنايت به جنبه‌ي تقدس آن موجب‌مي‌شود تا شوكت و عظمت حضرت حق بيشتر و بهتر پديدار شود. از آب و همسان‌هاي آن در قرآن كريم با تعابير و صفات مختلفي يادشده‌ كه نشان‌گر اهميت و قداست اين عنصر حيات‌بخش است. آب در قرآن، عامل حيات‌، روزي، آرامش، مقام استواي عرش الهي و نظاير آن بوده و همه چيز از آب پديد آمده‌است. از نظر دين اسلام، آب عنصري مقدس و قابل احترام به شمار رفته و به خلقت آن در كنار آفرينش عرش الهي اشاره شده‌است. آب كوثر، آب حيات، واقعه‌ي كربلا، مهريه‌ي معنوي حضرت‌ زهرا(س) از نمونه‌هاي توجه فرهنگ اسلامي ما به آب آسماني و مقدس است. هم‌چنين، از نظر فرهنگ ملي ايران باستان،‌ جنبه‌ي تقدس آب بسيار بالا بوده و به آفرينش آن به شكل‌هاي مختلفي اشاره شده‌است؛ طوري‌كه در گذشته برخي از درياها را دربردارنده‌ي فره و مهد پرورش انسان‌هاي پاك قلمداد‌كرده‌اند. نيايش، طهارت روح و روان، پاك‌كردن آب از آلايش و امثال آن در ايران باستان، در كنار آب يا با ياري آب انجام‌مي‌شده كه جايگاه معنوي آب را در فرهنگ ملي ايران به زيباترين شكل ممكن به تصوير مي‌كشاند. ضرورت اين جستار در نشان‌دادن جنبه‌هاي قداست و معنويت آب و آفرينش آن در قرآن كريم و فرهنگ ملي ايران براي اولين بار و با تاكيد بر مباني علمي، ديني و فرهنگي است؛ باشد كه اين نگرش تطبيقي و موازي، ياري‌رسان اهل بينش و پژوهش شود.