جايگاه چشتيه در تصوف

چشتيه سلسله بسيار معروف از متصوفه است كه به چشت (قريه اي نزديك هرات)منسوب است. مركز اين طريقت در دوره اوليه به هندوستان انتقال يافته است، امير خسرو دهلوي عارف قرن هفتم هجري به اين طريقه تعلق دارد. بنابر روايات، سر سلسله چشتيه خواجه احمد ابدال بوده است. سوال اساسي در اين پژوهش چگونگي تشكيل و جايگاه چشتيه در تصوف است. فرض اوليه برپيشگامي حسن بصري در اين باب استوار است. اين سلسله طي سده هاي هفتم تا نهم پيرواني در ايران داشته ولي عمده فعاليت اين طريقت در هندوستان بوده است. برخي از پيروان چشتيه، خرقه خود را به حسن بصري از عرفاي اواخر قرن اول هجري مي رسانند.اين پژوهش به روش كتابخانه اي و با برسي منابع معتبر بجاي مانده از متصوفه انجام و مورد تحليل قرار گرفته است .نتايج بدست آمده حاكي از آن است كه سلسله ي خلافت اين طريقت به معين الدين چشتي(م634)و پيش از او به ابراهيم ادهم ميرسد.