«مباني كلامي و دين شناختي امامت»

انديشه امامت، با مباني كلامي و دين شناختي ويژه اي سازگاري دارد كه بدون باور و شناخت ژرف و فقيهانه آنها نمي توان در معرفتِ ديني به چنين نظريه اي دست يافت و اگر يكي از اين مباني و قواعد مورد خدشه قرار گيرد، بسياري از آنچه كه بر آن بنا شده است زير سوال خواهد رفت. حاصل بررسي مباني عقلي و نقلي چون ربوبيت تشريعي، توحيد در حاكميت، اصل خاتميت در نبوت، قاعده حسن و قبح عقلي، حكمت الهي و اعتقاد به جاودانگي اسلام ما را به اينجا مي رساند كه رسيدن انسان و مجموعه هستي به غايت مطلوب و سعادتمند شدن انسان، مرهون وجود امام است. ازاين رو هر كدام از اين قواعد از جهت خاصي به عنوان زير بنا در تبيين و اثبات مولفه‌هاي امامت به كار مي روند.