مباني قرآني و روايي خسارت معنوي و اجراي آن در قوانين

مقاله حاضر به بررسي و تبيين مباني عدم مشروعيت خسارت معنوي از ديدگاه قرآن و احاديث پرداخته است و به طور كلي در اين مبحث حجيت نهي از خسارت معنوي منطبق بر قرآن و روايات و اثبات اين موضوع كه دين اسلام علاوه بر جلوگيري و نهي از خسارت مادي، جلوگيري و نهي از خسارت معنوي را مد نظر داشته و مقاومت در برابر اين ضرر را نوعي امتناع از احقاق حق انساني مي داند بيان شده است و نهايتاً اگر قانونگذار در قوانين موضوعه به بحث و تحقق و جبران خسارت معنوي پرداخته است عمدتاً بر مبناي دين اسلام يعني قرآن و سنت معصومين (ع) بوده است و از سوي ديگر نظام حقوقي اسلام كه همواره بر پايه حق و عدل بوده است كوچكترين و حتي ناچيزترين تعدي و ظلم را ناروا دانسته است پس چگونه مي توان گفت كه در اين آيين، خسارت هاي معنوي بر شخصيت و حيثيت و منش و روح و روان بلند انساني ناديده گرفته شده باشد بنابراين بديهي است كه روح حاكم بر اين نظام هم در كتاب و هم در سنت به اين مقوله عنايت دارد.