بررسي وضعيت علمي شيعيان ري در دوره آل بويه )با تاكيد بر علوم غير ديني و مراكز علمي)

ري از شهرهاي مهم ناحيه جبال در نخستين سالهاي فتوحات اسلامي به تصرف مسلمانان درآمد و به تدريج مسلمانان در آن اكثريت يافتند و همزمان با پيدايش فرقه هاي مختلف مذهبي، مردم اين شهر نيز به يكي از فرق گرايش پيدا كردند و به سبب نزديكي به قم و طبرستان، اين شهر مورد توجه شيعيان امامي، زيدي و بعدها، اسماعيليان قرار گرفت. در قرن چهارم هجري يكي از شهرهاي مهم ناحيه جبال شد كه شاخه اي از حكومت آل بويه در آنجا حكومت مي كردند. ظهور دولت آل بويه در ري با گرايش شيعي و روحيه دانش دوستي و تساهل گرايانه براي شيعيان به خصوص امامي مذهبان كه سالها رنج تقيه را به خود ديده بودند، مفيد واقع شد و در سايه حمايت و امكاناتي كه اين حكومت در اختيار آنها قرار داد،كتب مختلفي در عرصه علوم و فنون تاليف كردند و به تاسيس مراكز علمي چون كتابخانه و رصدخانه مبادرت ورزيدند. در بررسي وضعيت علمي، اصولا بحث هاي مختلفي همچون؛ شيوه هاي آموزش، مراكز و كانونهاي تعليم و تربيت، مواد درسي مورد تعليم در اين مراكز و حتي ديدگاه هاي نظريه پردازان عرصه تعليم و تربيت و ... بايد در نظر گرفته شود. نگارنده اين مقاله درصدد است با روشي توصيفي و تحليلي به يك موضوع خاص يعني بررسي وضعيت علمي شيعيان، صرفا در زمينه علوم غير ديني و شناسايي و معرفي مراكز علمي( در محدوه زمان و مكان مورد بحث) و خدمات آنها بپردازد.