جايگاه سياست ، و رابطه دين و سياست در انديشه غزالي

اين مقاله در پي نشان دادن جايگاه سياست و رابطه دين و سياست در انديشه غزالي ميباشد. اموري چون تسرّي تقوا و پارسايي به حوزه سياست ونيز نظارت پيوسته و كارآمد در چارچوب فرضيه امر به معروف و نهي از منكر، ...، همگي به نهادينه شدن شريعت در حوزه سياست مدد مي رساند. غزالي با نگرش اخلاقي به سياست بر آن است تا چنين مهمي تحقق يابد. با توجه به بررسي هاي صورت گرفته به اين نتيجه رسيديم كه از نظر غزالي دين و سياست چون دو برادر هستند و همراه يكديگر و تفكيك ناپذيرند و سياست بدون اين چون فقه بدون علم به احوال دل و دينداري بدون سياست مانند صوفي جاهل به فقه است. روش اين پژوهش تحليلي – توصيفي با استفاده از تكنيك كتابخانه اي مي باشد.