بررسي نقش معماري در فرهنگ و تمدن ايراني، اسلامي

هدف از اين پژوهش، بررسي نقش معماري در فرهنگ و تمدن ايراني، اسلامي است. معنايي كه معماري به انسان القا مي نمايند، آن دسته از اصول و ارزشهاي فرهنگي و جهان بيني مي باشد كه شكل دهنده محيط بوده اند. فرهنگ و سنن و باورهاي مذهبي از عوامل مهم شكل گيري معماري هر منطقه به شمار مي آيند. تاكيد برخي از متفكرين و دستاندركاران مسايل شهري و معماري كه به فرهنگ گراها معروف هستند بر اين موضوع به حدي است كه آن را مهمترين عنصر تاثيرگذار بر محيط قلمداد نموده اند. برهمين اساس محقق بر آن است تا با بررسي معماري و ويژگي هاي آن ، از اين هنر به عنوان يكي از مهم‌ترين عوامل تاثيرگذار در فرهنگ ياد كند. در اين راستا، محقق بر اساس روش توصيفي كيفي و تحليل محتوا و شيوه كتابخانه اي و ميداني به جمع آوري اطلاعات پرداخته است. نتايج به دست آمده نشان داده كه در تحقيقات مربوط به فرهنگ و معماري، اولين گام مهم تعيين حيطه مورد بحث در هر يك از دو موضوع مي باشد. در مقاله حاضر با استفاده از اين روش مي توان به چارچوب كلي در تعريف تكنيك مورد استفاده در پردازش اطلاعات مرتبط با حوزه هاي فرهنگ و معماري، با توجه به نوع نگاه به فرهنگ و حيطه مورد نظر در معماري دست يافت.