تاملي جامعه شناختي بر تاثيرآموزه هاي ديني بر سرمايه اجتماعي در جامعه اسلامي

سرمايه اجتماعي در جامعه اسلامي به عنوان ثروت اجتماعي منجربه آمادگي روحي و رواني مومنان خواهد شد. دين به صورت بالقوه و بالفعل از طريق آموزه ها و اصول (معرفتي، اعتقادي، عاطفي و مناسكي) در قالب تحقق فرايندهاي جمعي چون (وفاق، انسجام اجتماعي، اعتماد، صداقت، مشاركت، تعاون، احترام متقابل، رعايت ارزش ها، استمرار هنجارها، بازيابي اصول اخلاقي، و...) به تكوين سرمايه اجتماعي نظام اسلامي كمك مي كند؛بنابراين مذهب در قالب شكل ناب و پوياي آن نيز به عنوان نيرويي مثبت در جهت تكوين و توسعه سرمايه اجتماعي در نظر گرفته مي شود. به عبارت ديگر مي توان اين اين اصل را تدوين و تحقق بخشيد كه هرچه افراد مذهبي تر باشند به همان نسبت سرمايه اجتماعي آنان نيز افزايش خواهد يافت. باتوجه به نقش دين در ايجاد سرمايه اجتماعي به مثابه ملات ساختمان جامعه نوين مي توان اثرات،راهكارها و راهبردهاي عملي اين پديده را در جامعه اسلامي ايران از طريق همگرايي اجتماعي و فرهنگي افزايش داد، در اين مقاله سعي شده با توجه به پيوند سرمايه اجتماعي با دين با تاكيد بر تحقيقات انجام يافته به صورت اسنادي و مروري بر يافته هاي بدست آمده وضعيت پيوند جامعه شناختي دين اسلام و سرمايه اجتماعي را در جامعه اسلامي تشريح و تبيين نمود.