شناخت پديده صنعت فرهنگي و بررسي راهكارهاي لازم آن

صنعت فرهنگي ناشي از رشد فرايند صنعتي شدن، شهرنشيني و نظام سرمايه توسط صاحبنظران مكتب فرانكفورت در قرن بيستم در قالب فعاليت هاي متنوع بيان شد. هدف از مطالعه انتقادي چنين صنعتي در راستاي هماهنگ سازي، با شيوه زندگي حاكم بر غرب بيان مي گردد. اين امر منجربه خطر سقوط هويت فرهنگي، ملي، منطقه اي، بومي و بروز پيامدهاي سهمگين، گرديده است. هوركهايمر و آدورنو واژه صنعت فرهنگي را به منظور توصيف فراورده ها و فرايندهاي فرهنگ توده بر مبناي نظري مفهوم بت وارگي كالاها كارل ماركس تشريح كرده اند؛ كه منجربه سلطه و نفوذ فرهنگ غرب به سرتاسر جهان از طريق تكنولوژي، رسانه ها، موسيقي،مطبوعات، هنر، تبليغات و... خواهد شد. موسيقي عامه به عنوان يك عنصر از سيمان اجتماعي عصر حاضر با تاكيد بر استاندارد سازي و حفظ فرديت به سوي فرايند جانشين سازي، شي وارگي، و... مردم عصر مدرنيته را به فراموشي از مخاطرات عصر حاضر سوق مي دهد. كشورهاي در حال توسعه رويكردهاي مختلفي به پذيرش اين صنعت دارند. جامعه ايران مي تواند با تاكيد بر حفظ ارزش هاي بومي و ملي، تقويت ميراث اسلامي، انقلابي و ايراني نقش موثري در صدور اين صنعت و حتي جلوگيري از آثار وارداتي اين صنعت با توجه به تدوين راهبردها، سياست ها و برنامه ريزي هاي منطقي دارا باشد، بنابراين بايد در اين راستا يكسري از راهكارها را به صورت پايدار تدوين كرد.