فرهنگ سازي تفكر مثبت انديشي بر اساس داده هاي وحياني در ميان اقشار مختلف جامعه

القاي نگرش مثبت و اميدوارانه نسبت به آينده، ضمن ايجاد تلاشي هدف‌مند در انسان و تضمين سلامت روان او، يكي از موضوعات اساسي و مهم در راستاي تكامل آدمي است كه يادآوري آن به افراد، مخصوصاً جوانان بسيار ضرورت دارد. از سويي ديگر فرهنگ به عنوان بنياد اجتماع و هدف والاي حركت هاي انساني، نماد انسانيت است و از اين ميان، فرهنگ‌سازي مفهوم اميد بر پايه قرآن و ترويج فرهنگ اميد قرآني در راستاي تربيت اسلا‌مي نسل‌ها، يكي از اصلي‌ترين ماموريت هاي دين براي زندگي تلقي شده و بهترين الگو براي ايجاد نگرش مثبت در آدمي به شمار مي آيد. اين مقال درصدد است با توجه به اهميت و جايگاه فرهنگ سازي تفكر مثبت انديشي در ميان اقشار مختلف جامعه، ضمن تبيين سيماي پسنديده و ناپسند اميد در قرآن، به استخراج راهكارهاي وحياني جهت القاي فرهنگ مثبت انديشي در فرد و نيز جامعه بپردازد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه چون در جهان بيني توحيدي، نگرش اميدوارانه تحفه اي الهي است، به همين دليل سيماي پسنديده آن در قرآن، در ارتباط با الله است و تنها آن اميدواري و اميدپروري كه از معارف الهي سرچشمه مي گيرد، به فرهنگ سازي مثبت انديشي حقيقي در آدمي منتهي مي گردد.