ارتباط توانمندي با ابعاد كيفيت زندگي و برخي عوامل مرتبط با آن در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 در شهرستان شاهرود، 1392

Relationship between empowerment with dimensions of quality of life and some related factors in patients with type 2 diabetes in the Shahroud city, 2013

زمينه و هدف: تغيير رويكرد سنتی به توانمندسازی در آموزش و مراقبت بيماران ديابتی می تواند با ايجاد بستر مناسب، زمينه ساز بهبود خود مراقبتی و وضعيت سلامتی در بيماران ديابتی باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط توانمندی با ابعاد كيفيت زندگی و برخی عوامل مرتبط با آن در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. روش بررسی: اين مطالعه توصيفی تحليلی در سال 1392 بر روی 156 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 در شهرستان شاهرود انجام شد. با استفاده از فرم اطلاعات دموگرافيك، پرسشنامه سنجش توانمندی (DES-28) و پرسشنامه كيفيت زندگی مختص بيماران ديابتی، ارتباط بين توانمندی بيمارن با ابعاد كيفيت زندگی و برخی عوامل مرتبط با آن ارزيابی و سنجيده شد. يافته ها: ميانگين نمره توانمندی بيماران 84/16 ±56/82 بود. بين توانمندی بيماران با تمام ابعاد كيفيت زندگی آن ها همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود داشت (05/P<). بين توانمندی با سن بيماران همبستگی منفی معنی داری وجود داشت (54/0-=r،01/0=P). همچنين تفاوت معنی‌داری در ميزان توانمندی بيماران برحسب متغيرهای جنس (04/0=P)، وضعيت تأهل (001/0 (P<، نوع زندگی (001/0P<)، تحصيلات (001/0P<) و درآمد (02/0 P<) مشاهده شد. نتيجه گيری: با توجه به نتايج اين مطالعه، بيماران با توانمندی بالاتر از سطوح بالاتر كيفيت زندگی در همه ابعاد برخوردار بودند. همچنين توانمندی بيماران با برخی مشخصات دموگرافيك آن ها در ارتباط بود. بنظر می‌رسد پرستاران می‌توانند با شناسايی عوامل تأثيرگذار بر توانمندی و گنجاندن برنامه های آموزشی مبتنی بر توانمندسازی در بالين به منظور دستيابی به سطح بالاتری از كيفيت زندگی كمك كنند.

Background and aim: Change the traditional approach to empowerment in education and care in diabetic patients is by creating a proper ground for improvement self-care and health status in patients with diabetes. The present study was conducted to determine the relationship between empowerment with dimensions of quality of life and some related factors in patients with type 2 diabetes. Methods: This descriptive-analytic study was performed on 156 patients with type2 diabetes in Shahroud town in 2013.The relationship between empowerment with dimensions of quality of life and some related factors was evaluated using demographic information form, empowerment Questionnaire(DES-28), diabetes patients-specific quality of life questionnaire. Results: The overall mean of empowering score in patients was 82/56±16/84. There was a significant and positive correlation between empowerment and all dimensions of quality of life (P=<05). There was a significant negative correlation between empowerment with age of patients (P=0.01, r=0.54). Moreover, a significant difference in the patientsʹ empowerment according to sex (P=0.04), marital status (P<0.001), lifestyle (P<0.001), education (P<0.001), income (P=0.02) was observed. Conclusion: According to the results this study, Patients with more empowerment had higher levels of quality of life in all dimensions. Also, the patientsʹ empowerment was correlated with some demographic data. It seems nurses can help by identifying effective factors on empowerment and inclusion of training programs based on empowerment in clinical environment r to achieve higher levels of their quality of life.