توسعه مفهوم دانش‌پژوهي، با تاكيد بر دانش‌پژوهي تدريس و يادگيري مطالعه‌اي كيفي در دانشگاه‌هاي ايران

Development of the Concept of Scholarship with Emphasis on the Scholarship of Teaching and Learning; a Qualitative Study in Iranian Universities

مقدمه: كشف، آموزش، كاربرد و تلفيق، عرصه هاي دانش و كاركردهاي اجتماعي پنج حوزه اصلي دانش‌پژوهي در دانشگاه را تشكيل مي دهند. در سال هاي اخير سياست هاي حمايتي و نظام ارتقا و ارزشيابي اعضاي هيات علمي، فعاليت هاي دانشگاه ها را به سوي پژوهش و چاپ مقالات هدايت نموده كه نتايج مثبت آن در ارتقاي جايگاه علمي ايران در سطح بين‌المللي قابل ملاحظه است. اما با توجه به ضرورت تماميت كاركردهاي علمي، اين سوال قابل طرح است كه آيا ديگر كاركردهاي دانشگاه، به‌ويژه تدريس و يادگيري به‌همين ميزان در مسير بالندگي بوده‌اند؟. پژوهش حاضر باهدف بررسي وضعيت دانش‌پژوهي تدريس و يادگيري در دانشگاه هاي ايران انجام شده است. مواد و روش ها: رويكرد پژوهش، كيفي و به‌روش مطالعه مباني نظري، ‌اسناد و مصاحبه با 17عضو هيات علمي صاحب‌نظر در 4 حوزه رشته اي فني مهندسي، علوم انساني، علوم پايه و پزشكي انجام شده است. كاركرد آموزش در سه سطح تدريس خوب (مبتني برتجربه فردي)، تدريس عالمانه (مبتني‌بر تلفيق دانش محتوايي و پداگوژي) و دانش پژوهي آموزشي (نشر دانش معلمي) تعريف شده است. براي كدگذاري و مقوله‌بندي داده‌ها از تحليل محتوا استفاده شد. نتايج: در اغلب رشته‌ها به‌ويژه غيرپزشكي، فرايندهاي تدريس و يادگيري مبتني بر تجربه شخصي انجام مي شود و به‌طور سازماندهي شده، برنامه‌هاي توانمندسازي و نشر دانش معلمي، پيش‌بيني نشده است. همچنين زيرساخت‌هاي دانش‌پژوهي آموزشي در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي در مقايسه با غيرپزشكي بهتر بود. نتيجه‌گيري: ضرورت دارد زيرساخت‌هاي فرهنگي، علمي، رسمي و سياسي براي جذب و نگهداري و نشر دانش آموزشي اعضاي هيات علمي پيش‌بيني گردد. اصلاح آيين‌نامه‌هاي ارزشيابي، ايجاد مراكز توسعه آموزش در دانشگاه هاي وزارت علوم، برگزاري جشنواره‌هاي آموزشي مي‌تواند در ايجاد فضاي دانش‌پژوهي تدريس موثر باشد.

Introduction: Discovery and knowledge production, education, application, integration and engagement are 5 major scientific domains in universities. In the recent years the faculty evaluation systems have encouraged academic activities to focus on research and publication. The positive result of this situation is being seen in the increase of international scientific ranking of Iran. However, considering the necessity for the totality of scientific functions, the main question is that “Is the entire scholarship domain especially scholarship of teaching and learning equally developing?” This study was designed to answer this question. Materials & Methods: This qualitative study was done by reviewing the literature, documents and semi-structure interviews with 17 experts in four disciplines including humanities, basic science, engineering, and medical sciences. In this research scholarship of teaching and learning are divided into three levels: good teaching [teaching based on personal expertise], scholarly teaching [based on pedagogical content knowledge] and scholarship of teaching and learning [sharing the educational knowledge]. Encoding and Categorizing was done by content analysis of the interviews. Results: In almost of the universities disciplines, especially non-medical ones, teaching is done based on personal experience and faculty development programs to empower educational and professional competency are underdeveloped and are not organized. The infrastructure for the scholarship of teaching and learning in medical universities was better than the non-medical ones. Conclusion: It Seems that cultural, scientific, political, and formal infrastructure are necessary for knowledge storing and knowledge sharing. refining the faculty evaluation and promotion system, organizing the education development centers and holding educational innovation festivals can be effective in creating a scholarly atmosphere for developing teaching and learning, especially, in non-medical universities.