پسوند مجهول ساز-ia- در زبان هاي ايراني

Passive suffix-ia- in Iranian languages

در زبان ايراني آغازين براي ساختن ماده ي مضارع مجهول از ساختي صرفي استفاده مي شد كه عبارت بود از ريشه در حالت ضعيف و پسوند مجهول ساز *-i??-، اين پسوند تكيه بر بود و تكيه آن را از پسوند سازنده ي ماده ي مضارع طبقه ي چهارم متمايز مي كرد. اين پسوند منحصر به زبان هاي هندوايراني است و در ديگر زبان هاي هندواروپايي كاربرد مجهول سازي ندارد. اين پسوند در زبان-هاي ايراني دوره هاي مختلف تحولات زيادي داشته و در اين مقاله تحولاتِ اين پسوند در زبان هاي ايرانيِ دوره هاي باستاني، ميانه و نو مورد بررسي قرار گرفته است.

In the Proto-Iranian language, to build the present passive stem, the morphological construct composed of root in weak form and passive suffix *-i??- was used. This suffix was stressed and the stress was distinguishing it from the suffix of the present stem of class four. This suffix is exclusive to Indo-Iranian languages and in the other Indo-European languages, it is not used as a passive suffix. This suffix has significantly evolved in Iranian languages of various ages and in this article, the evolution of this suffix in Iranian languages of old, middle and new ages is studied.