بازنگري فرايند طراحي (رمزگشايي «قياس » به عنوان روش اصلي آفرينش فضا و فرم)

در اين مقاله به منظور بررسي روش هاي «آفرينش فرم و فضا »، ابتدا «فرايند طراحي » و مراحل كلي دوگانه ي آن يعني «تحليل » و «تركيب » مطالعه شده است، سپس اين روش ها در آراي برخي نظريه پردازان معاصر مقايسه و نقد شده، آثار موفق برخي از طراحان معاصر و روش طراحي آنان با روش هاي فوق مقايسه و به اين ترتيب روش هاي طراحي و آفرينش فرم در محيط مصنوع بازنگري شده است. يافته اصلي اين پژوهش اين است كه «قياس » به معناي ارزيابي و سنجش فرم نهايي (مرحله «تركيب ») با مولفه هاي تحليلي (مرحله «تحليل ») به عنوان يكي از مراحل و عوامل اصلي روش هاي آفرينش فرم و فضا محسوب شده كه بر اساس چگونگي تخيل و تصور طراح مي تواند طيفي از «مستقيم « ،» عيني »، و «دروني »، تا «غير مستقيم ،» «ذهني »، و «بروني » را در فرايند طراحي شامل شود. همان طوركه «قياس » داراي اين درجات «دروني » و «بروني » است، مولفه هاي «تحليل » نيز از درجه «دروني » (برنامه، سايت) تا «بروني » (نمونه ها، پديده ها) قابل تشخيص هستند.