تجزيه هويت در رمان «سرخي تو از من»

Dissociating Identity in “Your Redness from Me” Novel

نوشتن رمان يا ساختن فيلم بر اساس مطالعات علمي در عرصه جهاني، سابقه طولاني دارد؛ اما اين امر اغلب در ادبيات داستاني ما مغفول مانده است. اختلال تجزيه هويت با نام اختصاري DID يك بيماري كمياب هويتي و شخصيتي است. اين بيماري، دست مايه ساخته شدن رمان و فيلم‌هايي در جهان شده است(1). «رمان سرخي تو از من»، يكي از نادر رمان‌هاي ايراني است كه با تكيه بر ويژگي‌ها و دلايل ايجاد اين بيماري نوشته شده است. مقاله حاضر به شيوه مطالعاتي ميان‌رشته‌اي روان‌شناختي، علاوه بر معرفي مختصر اين بيماري، به ارزيابي چگونگي توصيف اين بيماري در رمان، نمادپردازي‌هاي موجود در متن داستان، نحوه شخصيت‌پردازي و تطابق يا عدم تطابق شخصيت بيمار داستان با ويژگي‌هاي بيماران مبتلا به اين اختلال مي‌پردازد. بخش ديگري از مقاله به كاوش در تكنيك‌هاي توامان داستان‌پردازي و روان‌كاوي كه در لايه‌هاي مختلف داستان از آنها استفاده شده است (تداعي، برون‌ريز خاطرات واپس‌زده و...) اختصاص دارد. نتيجه حاصل از اين تحقيق، گوياي آن است كه نويسنده علي‌رغم چند لغزش كوچك علمي، از حيث داستان‌پردازي در بهره‌مندي از تكنيك‌هاي تعليق و تداعي و انتخاب راوي و زبان خاص براي روايت مناسب اين داستان و توصيف بيماري يادشده، بسيار موفق و تاثيرگذار عمل كرده است.

Writing a novel and making a film based on scientific studies from worldwide has a long history; but this matter is often forgotten in story literature. Dissociative Identity Disorder (or DID) is a rare identity and personality disease. This sickness was foundation of writing novels and making films. “Your redness from me” Novel is one of the rare Persian novels that is written based on features and reasons of this disease. Current article, using a psychological interdisciplinary studies method, briefly introduces this sickness and assesses its method of disease description, available symbols in story text, characterization type and match or mismatch of sick character of story with patients stricken with this disorder. Another part of the article seeks to search for simultaneous techniques of storytelling and psychoanalysis which are used in different layers of story (association, effusion of repressed memories, and …). Obtained result shows that although author had a few scientific errors, she was so successful in storytelling and using techniques like suspense, association, narrator selection, and special language appropriate for this story and describing mentioned patient.