بررسي و تحليل رمان «هيس» با توجّه به مولّفه‌هاي وجودشناسانه پُست مدرن

The Review and Analysis of “Hiss” NovelFocusing on Post-modern Existential Components

تحوّلات شتابنده و روز افزون، تغيير مداوم نگرش ها و پيدايش نظريه‌هاي متنوّع ادبي در اين زمانه دايماً نوشونده، ادبيّات داستاني را نيز تحت تاثير قرار داد و سبب شد تا داستان‌نويسان نيز- ناخودآگاه و گاه با ادراكي برآمده از خودآگاهي نوين- با كنار نهادن قواعد پيش بنياد، روايت‌هايشان را با وضعيت جهان جديد همسو كنند. از آنجا كه كاربست شيوه رواييِ مرگ مولّف در رمان «هيس» از محمّدرضا كاتب، در مقايسه با ساير شاخصه هاي محوري آثار پسامدرن، برجستگي چشم‌پوشي‌ناپذيري دارد و همين امر سبب شده تا اين اثر ظرفيت هاي لازم و مناسبي براي اين نوع از خوانشِ خاص فرامدرني داشته باشد. نويسندگان اين جستار برآنند تا استفاده از شيوه توصيفي- تحليلي نشان دهند كه نويسنده در كنار به‌كارگيري ساير فنون فرانوگرايانه، از اين شگرد به صورت ويژه، همراه با تنوع و فراواني چشمگيري بهره جسته و از اين نظر موفق به عرضه اثري شاخص به جامعه ادبي شده است. كاتب، شاخصه مرگ مولّف را عمداً با شكل هاي گوناگون آن در جاي جاي اين رمان به كارگرفته و در كنار آزاديِ عملِ اشخاص داستان، فضاهاي مناسب را نيز براي ورود خوانندگان به متن داستان فراهم كرده تا جمهوريت صداها در اثر او طنين رساتري داشته باشد.

Increasing evolutions, constant change in attitudes and emergence of various literary theories in this constant renewing world has affected story literature too and caused story writers – sometimes unaware and sometimes with awareness coming from a new self-consciousness - to make their stories compatible with the condition of new world, by missing out fixed principle. Since applying the narrative method of “Death of Author” in Hiss Novel by Muhammad Reza Kateb is unforgettable in comparison with other main features of Post-modern work, this made the work to have necessary and appropriate capacities for this type of special postmodern reading. Authors of this article, using library and descriptive-analytic method, attempt to show that Hiss author, along with other postmodern techniques, uses this technique particularly with brilliant varieties and differences, and by so doing he could have introduced a masterpiece into the literary community. Kateb uses Death of Author intentionally in various forms and in different parts of this novel; he also produced suitable spaces for readers to enter into the story text along with freedom of action for story characters so that republicity of voices are clearer in his work.