مدل ارتباطي قابليت هاي يادگيري سازماني و عملكرد سازماني اداره هاي ورزش و جوانان استان هاي شمالي ايران

Communicational Model of Organizational Learning Capabilities and Organizational Performance of Sport and Youth Offices of Iranʹʹs Northern Provinces

هدف پژوهش حاضر تعيين ارتباط بين قابليت يادگيري سازماني و عملكرد سازماني در اداره هاي ورزش و جوانان استان هاي شمالي ايران بود. روش تحقيق از نوع همبستگي بود و جامعه آماري آن را كليه مديران، معاونان و كارشناسان مسيول اداره هاي كل ورزش و جوانان شمال ايران (استان هاي گيلان، مازندران و گلستان) به همراه مديران و معاونان پنج شهرستان منتخب تابعه در سال 1391 تشكيل دادند (N=108). به علت محدود بودن جامعه، نمونه آماري به صورت تمام شمار در نظر گرفته شد (n=108). ابزار جمع آوري اطلاعات پرسش نامه قابليت يادگيري سازماني (گومز، 2005) و عملكرد سازماني (براون، 2001) بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار، جداول توزيع فراواني) و استنباطي (كالموگروف اسميرنوف، ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چندگانه و تحليل عاملي تاييدي) در سطح معني داري 05/0 p? انجام گرفت. نتايج پژوهش حاكي از آن بود كه خرده مقياس ديد سيستمي بيشترين ميانگين را نسبت به ديگر قابليت هاي يادگيري سازماني به دست آورد (35/3=µ). همچنين يادگيري سازماني رابطه معناداري با عملكرد سازمان دارد (05/0p?، 621/0r=). با توجه به وجود رابطه هم خطي بين متغيرها و فرض استقلال خطاها از يكديگر، متغيرهاي پيش بين (قابليت هاي يادگيري سازماني) 37 درصد تغيير در ميزان عملكرد سازماني را تبيين مي كنند. همچنين ضمن تاييد شاخص هاي مدل برازش شده، مي توان گفت مدل ارايه شده مناسب و داده هاي تجربي به خوبي با آن منطبق هستند. درمجموع با عنايت به يافته هاي پژوهش پيشنهاد مي شود مديران سطوح مختلف براي درك اهميت يادگيري سازماني و چگونگي ايجاد اين قابليت ها در كاركنان اهتمام كافي بورزند.

The purpose of this study was to determine the relationship between organizational learning capability and organizational performance in sport and youth offices of Iranʹs Northern provinces. Statistical population included of all managers, deputies and experts of the sport and youth offices in Iranʹs Northern provinces (Guilan, Mazandaran and Golestan) and managers and deputies from five selected cities in the year 1391 (N=108). Due to the limited population, the statistical sample was considered as a whole (n=108). For this purpose, organizational learning capability (Gomez, 2005) and organizational performance (Brown, 2001) questionnaires were used. Data analysis was performed at a significant level (p?0.05) using descriptive statistics (mean and standard deviation, frequency distribution tables) and inferential statistics (Kolmogorov-Smirnov, Pearson correlation coefficient, multiple regression, and conformity factor analysis). Research results indicated that the systematic perspective subscale acquired the highest average in comparison with other organizational learning capabilities (?=3.35). Also, there was a significant correlation between organizational learning and organizational performance (p?0.05, r=0.621). With regard to the linear relationship among variables and the assumption of errors independence from each other, predictor variables (organizational learning capabilities) revealed 37% changes in the rate of organizational performance. Also, while confirming the model parameters, it can be said that the presented model is appropriate and experimental data are coincided enough well with this model. Totally, according to the findings of this research, it is recommended that the different levels of managers make enough efforts to perceive the importance of organizational learning and how to establish these capabilities among the staff.