بررسي تأثير آموزش مجازي بر پيروي از رژيم غذايي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

An investigation of The Effect of E-learning Education Method on Dietary Regimen in Type 2 Diabetic Patients

مقدمه: بیماری دیابت به عنوان شایع‌ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسم، یك چالش پراهمیت جهانی محسوب می‌شود. این بیماری مستلزم خودمراقبتی در تمام عمر می‌باشد. تعدیل رژیم غذایی، عنصر حیاتی در مراقبت مبتلایان به دیابت است و آموزش مجازی به منظور بهره بردن بیماران از خدمات آموزشی، یك نیاز است. هدف: تعیین تأثیر آموزش مجازی بر پیروی از رژیم غذایی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2. روش: این مطالعه كارآزمایی بالینی بر روی 85 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 مركز بهداشتی شهیدقدسی مشهد انجام شد. واحدهای پژوهش به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و كنترل تقسیم شدند. آموزش مجازی طی دو ماه به طول انجامید؛ كه قبل و بعد از آن، داده‌ها به وسیله پرسشنامه و نمونه خون جمع‌آوری شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11و با استفاده از آزمون‌های تی‌زوج، تی‌مستقل، مجذوركای و اندازه‌های مكرر تحلیل گردید. یافته‌ها: یافته‌ها حاكی از این بود كه افزایش معنی‌داری بعد از مداخله از نظر آماری از لحاظ میانگین نمرات پیروی از رژیم غذایی در گروه آموزش مجازی در مقایسه با گروه آموزش معمول مشاهده گردید (05/0p<). میانگین و انحراف معیار هموگلوبین گلیكوزیله در هر دو گروه بعد از مداخله معنی‌دار بود (001/0p<). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های موجود، آموزش مجازی بر پیروی از رژیم غذایی تأثیرات مطلوبی دارد، توصیه می‌شود پرستاران هر چه بیشتر با این نوع آموزش آشنا شوند و از آن جهت آموزش به بیماران استفاده نمایند.

Background: The diabetes mellitus is a disease with the disability to metabolize carbohydrates. The global prevalence of diabetes has estimated to be 439 million in 2030. Modification to the diet is an important factor in curing diabetes. Virtual learning is an important tool to guarantee the access of all patients to the dietary instructions. Aim: To determine the effect of E-learning education on dietary regimen in type 2 diabetic patients. Methods: This semi-experimental study was conducted on 85 patients suffering from diabetes type-2 admitted to ShahidQodsi health center in Mashhad. They were divided into two groups. Pre-and post-intervention questionnaire data and blood samples were recorded. The data were analyzed using SPSS Ver.11.5. Results: The results showed that after the intervention, there was a significant increase in average value of adherence to the diet in group receiving virtual learning, compared to the group with face-to-face instructions (p<0.05). The average and df were statistically significant in both groups in terms of glicosyled hemoglobin (p=0.001). Conclusion: Considering the results of the present study, as virtual learning has a significant effect on adherence to the diet and several elements such as facilities, it is recommended for the nurses to get familiar with this type of learning method and instruct  the patients in diabetes centers.