بررسي تأثير تراشه يخ بر شدت تشنگي و ميزان مصرف مايعات بيماران تحت درمان همودياليز

Effect of ice chips on intensity of thirst and fluid intake in patients undergoing hemodialysis

مقدمه: تشنگی از شایعترین شكایات بیماران تحت درمان همودیالیز است و با تحریك بیمار به مصرف مایعات بیشتر ، موجب اضافه وزن بین دو دیالیز می‌شود. تشنگی عوارض زیادی از جمله مشكلات قلبی به همراه دارد و یكی از شایعترین علل مرگ در این بیماران است. هدف: تعیین تأثیر تراشه یخ بر تشنگی و میزان مصرف مایعات بیماران تحت همودیالیز. روش: این مطالعه مداخله‌ای با طرح متقاطع با مشاركت 49 بیمار صورت گرفت. بیماران به طور تصادفی به دو گروه  الف و ب تقسیم شدند.  هر دو گروه در مورد نحوه تكمیل چك‌لیست‌ها، اندازه‌گیری مایعات و مقدار مایعات مجاز آموزش دیدند. به مدت یك هفته، گروه الف مصرف متناوب مایع و یخ و گروه ب فقط مصرف مایع داشتند. مداخله در هفته بعد در دو گروه جابجا شد. شدت تشنگی قبل، بعد و وسط هر جلسه دیالیز اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 14 و آزمون‌های آماری تحلیل واریانس با مقادیر تكراری و تی‌زوجی تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین شدت تشنگی در هیچ یك از مراحل تفاوت معناداری نداشت (086/0p<). میانگین مصرف مایعات در دو مرحله مایع (2/654±4/2375) و تراشه یخ (4/656±9/2112) تفاوت معناداری داشت (001/0p<). میانگین دفعات تشنگی در مرحله مایع (7/3±2/12)  و تراشه یخ (4/5±5/16) تفاوت معناداری داشت (001/0p<). نتیجه‌گیری: مصرف تراشه یخ بر شدت تشنگی بیماران همودیالیزی تأثیری ندارد. اما با وجود افزایش دفعات تشنگی منجر به كاهش مصرف مایعات می‌شود؛ بنابراین، می‌تواند به عنوان توصیه آموزشی برای این افراد به كار رود.

Background: Thirst is the most common complaint of patients undergoing hemodialysis with stimulating the patient to drink more fluids result in intradialytic weight gain. Thirst leads to some complication including heart problem which is one of the most common causes of death in these patients. Aim: To determine the effect of ice chips on thirst and fluid intake of patients undergoing hemodialysis. Methods: This is a cross-over study consisting 49 patients. Patients were randomly divided into two groups of A and B.  Both groups were trained on how to complete the check lists, measurement of liquids and fluid intake at intervals between sessions. Afterward, group A was trained about the use of alternating liquid and ice and registered in the check List and group B  only about taking up the liquids and registered in the check List. In addition, the intervals between two dialysis sessions were reminded to patients by researcher by SMS for intervention and completion of the check List. Sixth week, intervention between two groups was moved. In all these sessions, intensity of thirst measured before and after and at the middle of each dialysis session. Results: There was no significant differences between the use of ice chips with severity of thirst (p= 0.806). Ice chips decreased fluid intake from 2375.4±654.2 to 2112.9±656.4 (p< 0.001), but frequency thirst increased from 12.2±3.7 to 16.5±5.4 (p< 0.00). Conclusion: Ice chips had no effect on the intensity of thirst in patients undergoing hemodialysis despite increasing the frequency of thirst but result in reducing fluid intake.