بررسي ارتباط پلي‌مورفيسم 1518108 rsژن اينترلوكين 20 و احتمال ابتلا به هپاتيت B مزمن

Association between interleukin-20 geneRs 1518108 polymorphisms of andthe risk ofchronic hepatitis B

چكيده زمينه و هدف. نتيجه عفونت با ويروس هپاتيت B (HBV) در افراد مختلف متفاوت است. به نظر مي‌رسد كه آسيب‌هاي كبدي در عفونت مزمن هپاتيت B بيشتر به دليل تلاش پاسخ ايمني ميزبان جهت كنترل عفونت مي‌باشد. مطالعات مختلف شواهدي مبني بر ارتباط بين پلي‌مورفيسم‌هاي تك‌ نوكليوتيدي ژن‌هاي اينترلوكين و استعداد ابتلا به بيماري‌هاي عفوني را ارايه نموده‌اند. هدف از اين مطالعه بررسي پلي‌مورفيسم‌ تك‌ نوكليوتيدي (1518108rs) ژن اينترلوكين 20 از نظر فراواني ژنوتيپي و آللي و ارتباط آن با نتيجه عفونت هپاتيت B مي‌باشد. روش بررسي: پلي‌مورفيسم تك ‌نوكليوتيدي موقعيت 1518108 rsژن اينترلوكين 20 در افراد مبتلا به عفونت مزمن هپاتيت B و افراد سالم به عنوان گروه شاهد بررسي گرديد. از 134 بيمار هپاتيت B كه آزمون الايزاي آنها مثبت شده بود به همراه 119 نفر شاهد سالم، نمونه خون جمع‌آوري شد. با استفاده از روش PCR-RFLP و مطالعه موردي- شاهدي، پلي‌مورفيسم تك‌نوكليوتيدي مورد نظر براي تفاوت در فراواني آللي و ژنوتيپي مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: ژنوتيپ CT با درصد بالاتري در گروه افراد مبتلا به عفونت مزمن هپاتيت B مشاهده شد. با اين حال اين تفاوت از نظر آماري معني‌دار نبود (856/0P=). فراواني ژنوتيپي و آللي در هر 2 گروه بررسي و مقايسه شد و تفاوت معني‌داري در فراواني پلي‌مرفيسم 1518108 rsژن اينترلوكين20 در بين گروه بيماران مزمن و شاهد سالم نه در سطح ژنوتيپ (827/0P=) و نه در سطح آللي يافت نشد (784/0P=). نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از عدم همبستگي بين پلي‌مورفيسم 1518108 rsژن اينترلوكين 20 و عفونت با HBV و يا پيشرفت بيماري به سمت مزمن شدن مي‌باشد و اين كه اين پلي‌مورفيسم را نمي‌توان به عنوان يك عامل ژنتيكي مرتبط با نتيجه‌ عفونت با HBV در نظر گرفت. به نظر مي‌رسد فاكتورهاي ژنتيكي ديگري غير از اينترلوكين 20 يا پلي‌مرفيسم‌هاي ديگر اين ژن، در فرآيند پاك‌سازي و جلوگيري از عفونت مزمن هپاتيت B نقش دارند. كليد واژه‌‌ها: پلي‌مورفيسم تك‌نوكليوتيدي، اينترلوكين 20، ويروس هپاتيت B

ABSTRACT Background and Aim: The outcome of Hepatitis B virus (HBV) infection is variable in different individuals. Liver injuries in chronic HBV infection appear to be mostly due to the host’s immune response to control the infection. Various studies have provided evidence for an association between single nucleotide polymorphisms (SNPs) within interleukin genes and susceptibility to infectious diseases. The aim of this study was to examine IL-20 gene SNP (rs1518108) in regard to genotype and allele frequencies and its association with HBV outcome. Material and Methods:The SNP at position rs1518108 of IL-20 gene was analyzed in the patients with chronic HBV infection and healthy volunteers as control group. Blood samples were collected from 134 ELISA positive hepatitis B patients as well as 119 healthy controls. Evaluation of SNP was performed to find differences in allele and genotype frequencies by PCR-RFLP method in this case-control study. Results:Results showed a slightly higher CT genotype among the patients but the difference was not statistically significant (P=0.856). Genotype and allele frequencies were found in both groups and no significant difference was observed in the frequency of interleukin-20 gene polymorphism (rs1518108) between chronic HBV patients and healthy subjects in relationto genotype (P=0.827) and allele (P=0.784) frequencies. Conclusion:Theresults suggested that there is no correlation between interleukin-20 (rs1518108) polymorphism with HBV infection or disease progression.Polymorphism could not be regarded as a host genetic factor associated with the HBV infection outcome. Genetic factors other than interleukin-20 or other polymorphisms of this gene,seem to be involved in the process of viral clearance and prevention of chronichepatitis B. Keywords: Single nucleotide polymorphism, Interleukin-20, Hepatitis B virus