فارماكوژنوميك وسلول هاي بنيادي سرطان

Pharmacogenomics and cancer stem cells

فارماكوژنوميك در زمينه سرطان هم چنان به عنوان مناسب‌ترين راهكار براي درمان فردي بيماران در نظر گرفته مي‌شود، اگرچه تاكنون كاربرد باليني آنها به چند ژن محدود بوده است. در شماري از سرطان هارابطه بين ژنوتيپ و نتايج باليني اميدبخش بوده است، اما از آن جا كه اغلب مطالعات فارماكوژنوميك جاري به نقش در حال ظهور سلول هاي بنيادي سرطاني (cancer stem cells, CSCs) در حساسيت و مقاومت در برابر دارو‌ها توجهي نداشته است، نتايج پرفروغي حاصل نگرديده است. سلول هاي بنيادي سرطاني به عنوان يك ريز جمعيت سلولي در تومورها، ظاهرا تنها سلول‌هاي آغاز كننده تومور‌هاي سرطاني در يك بدخيمي هستند و به همين دليل در راس رده بندي سلول هاي سرطاني قرار مي‌گيرند. با اين حال، مطالعات فارماكوژنوميكي تفاوت هاي ژنتيكي موجود در مسير‌هاي پيام رساني ويژه‌‌اي كه در اين سلول‌ها به نحو متمايزي از ديگر سلول ها فعالتر است، ناديده گرفته است. افزون بر اين، در بسياري از بدخيمي ها، سلول هاي بنيادي سرطاني نشان دهنده يك زيرجمعيت نادر است. بنابراين، كل نيمرخ بياني تومورها ممكن است در اصل تحت تاثير الگوهاي بياني سلول‌هاي بنيادي سرطاني باشند. در اين مقاله مروري، شواهد موجود در مقامت دارويي سلول هاي بنيادي سرطاني مورد بررسي قرارگرفته و نشان داده شده است كه چگونه تغييرات ژنتيكي رايج در ژن‌هاي مربوط به سلول هاي بنيادي سرطاني ممكن است پيش بيني كننده پاسخ فرد به عامل هاي ضد سرطاني باشد. هم چنين، ديدگاه‌ها و راهكارهاي جديد در شناسايي اين سلول ها مورد بحث قرار گرفته است.

In oncology, Pharmacogenomics is still considered to be the best strategy to personalize cancer therapy. Although, its clinical application is still limited to a few genes, And also in a number of cancers, the correlation between genotype and clinical outcome have been promising. However, since the current pharmacogenomic studies do not take into account the emerging role of cancer stem cells (CSCs) in drug sensitivity and resistance, Favorable results were not achieved. CSCs are the only tumor-initiating cells within a malignancy; due to this CSCs are at the apex of human cancer hierarchy system. But genetic variants affecting their activity in some specific signal-transduction pathways are generally neglected in current pharmacogenomic studies. Moreover, in several malignancies, CSCs represent a rare sub-population; therefore, whole tumor profiling might mask CSC gene expression patterns. This article reviews current evidence on CSC chemoresistance and shows how common genetic variations in CSC-related genes may predict individual response to anticancer agents. Furthermore, this article provides insights into the design of pharmacogenomic studies to address the clinical usefulness of CSC genetic profiling.