تحليل مفهوم انتقادهاي اجتماعي، فلسفي و سياسي در مجموعه اشعار قيصر امين‌پور

Analyzing the Concept of Social, Philosophical and Political Critiques In Series of Poetries of Qeysar Aminpour

يكي از چهره هاي برجسته و شاخص ادبيات امروز ايران، «قيصر امين‌پور» است كه در حوزه ها و قالب هاي مختلف شعري طبع آزمايي كرده است. او شاعر منتقدي است. اشعار او به هر ميزان از دهه شصت با «تنفس صبح» (1363) به دهه هفتاد با «آينه هاي ناگهان» (1372) و از آن به دهه هشتاد با «گل ها همه آفتاب گردانند» (1381) و «دستور زبان عشق» (1386) نزديك مي‌شود، در بردارنده نوعي نقد اجتماعي با مايه‌هاي فلسفي است. در اين ميان، نويسنده در نظر دارد با توجه به تحول گفتماني و ژرف ساختي اشعار امين‌پور در اين سه دوره، مسيله اعتراض را كه يكي از درگيري‌هاي ذهني شاعران و نويسندگان از گذشته تاكنون بوده و انسان معاصر هم با توجه به مسايل پيرامون خود مبتلا به آن است، در چهار بخش ماهيت و ماهيت‌شناسي اعتراض، وجودشناسي، غايت‌شناسي و شان اخلاقي اعتراض و تحليل بررسي كند.

Qeysar Aminpour is one of the most famous and distinctive artists of Iran’s Contemporary Literature who had tried to compose poem in different areas and poesy forms. He is a critical poet and his poems involves social criticism with philosophical background from 1980s with “Morning Breathe” (1985) to 1990s with “Sudden Mirrors” (1994) and 2000s with “Flowers are all Sunflowers” (2001) and “Grammar of Love” (2008). Among all theses, and based on discourse and deep structure changes of Qeysar Aminpour poems in these three periods, author attempts to analyze the Protest issue which is one the mental problems of poets and authors from past to now and contemporary human is involved with it based on his/her surrounding issues in 4 sections of nature, naturology of Protest, existentialism, teleology, and moral grandeur and dignity of Protest.