ارتباط مصرف غذاهاي آماده و بروز سندروم متابوليك: پيگيري 3 ساله بزرگسالان تهراني در مطالعه قند و ليپيد تهران

THE ASSOCIATION OF FAST FOOD CONSUMPTION AND THE INCIDENCE OF METABOLIC SYNDROME: A 3-YEAR FOLLOW-UP OF TEHRANIAN ADULTS IN TEHRAN LIPID AND GLUCOSE STUDY

مقدمه: در حال حاضر نگرانی جهانی در مورد مصرف بی‌رويه غذاهای آماده، عوارض متابولكی و بيماری‌های قلبی و عروقی وجود دارد. در مطالعه حاضر تاثير مصرف غذاهای آماده بر بروز سندروم متابوليك پس از 3 سال پيگيری در بزرگسالان تهرانی، ارزيابی گرديد. روش‌ها: مطالعه طولی حاضر در قالب مطالعه قند و ليپيد تهران، بين سال‌های 86-1384 و 90-1387، بر روی 1466 بزرگسال 70-19 ساله صورت پذيرفت. رژيم غذايی معمول افراد با استفاده از يك پرسشنامه بسامد خوراك نيمه كمی، پايا و روا در ابتدای مطالعه ارزيابی شد. شاخص‌های تن سنجی و بيوشيميايی در ابتدا و انتهای مطالعه ارزيابی گرديد. جهت تعيين بروز سندروم متابوليك در چارك‌های مصرف غذاهای آماده، آزمون رگرسيون لجستيك با تعديل اثر عوامل مخدوش‌گر انجام شد. يافته‌ها: ميانگين سن شركت كنندگان در ابتدای مطالعه 3/12±8/37 سال، و ميانگين نمايه توده بدنی آن‌ها 5/4±0/26 كيلوگرم بر متر مربع بود. سی و نه درصد شركت كنندگان در مطالعه مرد بودند. درصد افزايش سطوح تری‌گليسيريد سرم در افرادی‌ كه در چارك بالای مصرف غذاهای آماده قرار داشتند، در مقايسه با چارك اول، در پايان دوره پيگيری به‌طور قابل ملاحظه‌ای بيشتر بود (3/2±6/10% در چارك چهارم در مقايسه با 3/2±4/4% در چارك اول). پس از تعديل همه عوامل مخدوش كننده احتمالی، به‌موازات افزايش مصرف غذاهای آماده روند افزايشی معنی‌داری در شانس ابتلا به سندروم متابوليك مشاهده شد (P برای روند كمتر از 05/0) و شانس ابتلا به سندروم متابوليك نيز در بالاترين چارك دريافت غذاهای آماده تا 85% (نسبت شانس 85/1 و حدود اطمينان17/1– 95/2) بالاتر بود. نتيجه‌گيری: مصرف زياد غذاهای آماده می‌تواند با افزايش خطر بروز سندروم متابوليك همراه باشد.

Background: There are growing concern globally regarding fast food consumption and its related cardiometabolic outcomes. In this study we investigated whether fast food consumption could affect the occurrence of metabolic syndrome after 3-years of follow-up in adults or not. Methods: This longitudinal study was conducted in the framework of Tehran Lipid and Glucose Study on 1476 adults, aged 19-70 years old. The usual intakes of participants were measured using a validated semi-quantitative food frequency questionnaire at baseline. Biochemical and anthropometric measurements were assessed at baseline (2006-2008) and 3 years later (2009-2011). Multiple logistic regression models were used to estimate the incidence of the MetS in each quartile of fast food consumption. Results: The mean age of participants was 37.8±12.3 years old, and the mean BMI was 26.0±4.5 kg/m2 at baseline. Participants in the highest quartile of fast food consumption were significantly younger (33.7 vs. 43.4 years, P <0.01). Higher consumption of fast food was accompanied with more increment in serum triglyceride levels after the 3-year follow-up (10.6±2.3 vs. 4.4±2.3 percent in the fourth and first quartile, respectively, P<0.01). After adjustment for all of the potential confounding variables, the risk of metabolic syndrome, in the highest quartile of fast foods compared with the lowest, was 1.85 (95% CI= 1.17-2.95). Conclusion: We demonstrated that higher consumption of fast foods had undesirable effects on metabolic syndrome after 3-years of follow-up in Iranian adults.