آشفتگي معنايي تروريسم

The meaning ambiguities of terrorism

تروريسم يكي از واژه هاي مبهم در عرصه بين المللي است كه به علت پيچيدگي مفهوم و مصاديق آن با نوعي «بحران معنا» در تعريف و تحديد قلمرو آن مواجه هستيم. تعاريفي كه از تروريسم و ابعاد آن ارايه شده بيش از آن كه منطبق بر عينيت گرايي و پذيرش دوگانگي ارزش / واقعيت باشد، برگرفته از برساخته هاي گفتماني و تبليغي است. در شرايط بحران معنا در معرفي تروريسم چند پرسش اساسي مطرح مي شود: چه چيزي تروريسم را از ساير اشكال منازعه خشونت آميز متمايز مي سازد؟ چرا خشونت يك دولت يا گروه تروريستي و خشونت گروه يا دولتي ديگر پاد تروريستي معرفي مي شود؟ چرا برخي گروه ها و افراد در يك زمان «مبارزان آزادي» معرفي مي شوند و همان گروه ها، با حفظ ايديولوژي افراطي خود، در زمان ديگر و در شرايط سياسي ديگر «تروريست» ناميده مي شوند؟ هدف مقاله حاضر، بررسي و تبيين ايده ها و مشكلات اصلي موجود در روند مفهوم سازي تروريسم در دو گفتمان رسمي ـ سياسي و علمي ـ آكادميك است.

Terrorism is an important concept in the international arena, which, due to conceptual and referential complexities, is hard to define. The definitions given for terrorism and its dimensions, rather than being based on objectivity and acceptance of the dichotomy of value / reality, are discursive and media products. In such circumstances in which we are facing with meaning crisis in defining terrorism, several basic questions can be posed: What distinguishes terrorism from other forms of violent conflicts? Why are the violent acts of some countries or groups considered as terroristic and those of other countries or groups as anti-terroristic? Why are some groups or individuals sometimes introduced as “freedom fighters” and at other times and other political circumstances, with the same extremist ideology, as “terrorists”? This paper is to explain the main problems of process of conceptualization of terrorism according to official political discourse and scientific-academic discourse.