پاسخ ويسفاتين و شاخص مقاومت به انسولين به پروتكل‌هاي مختلف فعاليت مقاومتي

RESPONSES OF VISFATIN AND INSULIN RESISTANCE INDEX TO DIFFERENT RESISTANCE EXERCISE PROTOCOLS

مقدمه: هدف از اين مطالعه مقايسه پاسخ ويسفاتين و شاخص مقاومت به ‌انسولين به پروتكل‌های فعاليت مقاومتی بود. روش‌ها: تعداد 10 مرد جوان سالم، سه پروتكل فعاليت مقاومتی قدرتی (3 ست 4 الی 5 تكراری با 85% يك تكرار بيشينه و 3 دقيقه استراحت بين ست‌ها و حركات)، هايپرتروفی (3 ست10 تكراری با 70% يك تكرار بيشينه و 2 دقيقه استراحت بين ست‌ها و حركات) و قدرتی-استقامتی (3 ست 15 تكراری با 55% يك تكرار بيشينه و 1 دقيقه استراحت بين ست‌ها و حركات) را در سه جلسه اجرا كردند. در هر جلسه دو نمونه خون قبل و بلافاصله پس از فعاليت گرفته شد. برای مقايسه داده‌ها از آزمون تحليل‌واريانس دو‌طرفه مكرر (2×3) استفاده شد. يافته‌ها: صرف‌نظر از نوع فعاليت مقاومتی، غلظت پلاسمايی ويسفاتين بعد از سه نوع فعاليت مقاومتی كاهش معنی‌دار داشت (05/0>P)، كه اين كاهش ويسفاتين در پاسخ به پروتكل قدرتی- استقامتی و هايپرتروفی به‌طور معنی‌داری بيشتر از پاسخ به پروتكل قدرتی بود (05/0>P). نتايج نشان داد كه نه‌تنها گلوكز، انسولين و مقاومت‌انسولين در پاسخ به فعاليت مقاومتی تغيير معنی‌داری نداشتند بلكه بين تغييرات آن در پاسخ به پروتكل‌های فعاليت مقاومتی نيز تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0> P). بررسی همبستگی بين تغييرات ويسفاتين و ساير پارامترها نشان داد كه ارتباطی بين آنها وجود ندارد (05/0P>). نتيجه‌گيری: انجام فعاليت مقاومتی به‌ويژه فعاليت قدرتی-استقامتی و هايپرتروفی كه كاهش بيشتری را در غلظت ويسفاتين پلاسما به‌دليل افزايش احتمالی برخی از فاكتورهای بازدارنده از قبيل هورمون رشد نشان می‌دهند، می‌تواند جهت پيشگيری از ابتلا به هايپرانسولينمی مفيد باشد.

Background: The aim of this study was to compare responses of Visfatin and insulin resistance index to various resistance exercise protocols. Methods: Ten healthy male subjects performed three resistance exercise protocols including maximal strength (three sets of 5 repetition at 85% of 1-RM with 3-min rest between sets), hyperthrophy (three sets of 10 repetition at 70% of 1-RM with 2-min rest between sets) and strength-endurance (three sets of 15 repetition at 55% of 1-RM with 1-min rest between sets) in three separate sessions. Two blood samples were taken before and after resistance exercise protocol. Responses to different resistance exercise protocols were compared by using repeated measures of ANOVA (3×2). Results: Irrespective of resistance exercise protocol, results showed that plasma visfatin reduced significantly (P<0.05) in response to resistance exercise. Between group comparisons revealed that reductions in visfatin concentration in response to strength-endurance and hypertrophy protocols were significantly higher than maximal strength protocol (P0.05). In addition, there was no significant relationship between changes in visfatin and other parameters (P>0.05). Conclusion: It could be concluded that performing strength-endurance and hypertrophy protocols that cause reductions in visfatin, possibly due to changes in growth hormone during these protocols, could be beneficial in reducing the hyperinsulinemia.