تأثير حضور و راهنمايي آموزگار در بالين بر اضطراب كودكان بستري

The effects of presence and guidance of a teacher on the anxiety of hospitalized children

مقدمه: اختلالات اضطرابی به عنوان شایعترین طبقه اختلالات روانی شناخته شده است؛ كه كودكان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بدون شك نیاز به آموزش كودك در طول دوره بستری و یا نقاهت وجود دارد؛ تا كودك خود را فعال و پویا احساس كند. هدف: تعیین تأثیر حضور آموزگار بر بالین كودك بستری بر میزان اضطراب كودكان. روش: این پژوهش یك كارآزمایی بالینی بود؛ كه با تخصیص تصادفی بر روی 50 بیمار بستری در بخش كودكان بیمارستان امام‌رضا(ع) در دو گروه آزمون و كنترل انجام شد. در گروه آزمون، معلم روزانه برای تدریس بر بالین بیمار حاضر شد. ابزار گردآوری داده‌ها فرم سنجش اضطراب آشكار كودك بود؛ كه هنگام پذیرش و ترخیص با پرسش از كودك تكمیل گردید. داده‌ها توسط آزمون تی‌مستقل، آنالیز واریانس یك‌طرفه و ضریب همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم‌افزار SPSS ویرایش 5/11 تحلیل شد. یافته‌ها: 32 نفر از گروه مداخله و 31 نفر از گروه كنترل دختر بودند. 18 نفر در گروه مداخله و 14 نفر در گروه كنترل در كلاس سوم مشغول به تحصیل بودند. نمره اضطراب قبل از مطالعه در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت. بر اسا س آزمون تی‌زوجی، میانگین اضطراب گروه آزمون قبل از مطالعه (86/44±44/3) و بعد از مداخله (25/41±29/2) تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت. نتایج آزمون تی‌مستقل، بین میانگین نمره اضطراب در گروه آزمون (004/0p<) و كنترل ((53/0p=) بعد از مداخله تفاوت معنی‌داری نشان داد. نتیجه‌گیری: می‌توان از مزایای حضور معلم به منظور كاهش اضطراب كودكان بستری استفاده نمود و به دنبال آن، مشكلاتی كه تحت تأثیر اضطراب ایجاد می‌شود را كاهش داد.

Background: Anxiety disorders are the most prevalent class of psychiatric disorders that affect both children and adolescents. There is no doubt that in order for children to feel active, the need for education during their hospitalization period and convalescence exists. Aim: To determine the effect of presence of the teacher on anxiety of hospitalized children Methods: This study was a clinical trial that was conducted on 50 children admitted to pediatric ward of Imam Reza hospital and the children were randomly assigned into experimental and control groups. In the experimental group, teachers were present at children’s bedside for daily education and practices. The data collection tool was a child’s anxiety assessment form, which was completed at the admission and discharge by interviewing the children. Data were analyzed with independent t-test, ANOVA and Pearson correlation coefficients, using SPSS software version 11.5. Results: 32 patients in the study group and 31 in control group were girls; 18 patients in the study group and 14 patients in the control group were studying in third grade. Prior to the study, anxiety scores between the two groups were not significantly different. Basis on the results of the paired T-test, the anxiety scores of the study group before the intervention (44.86 ± 3.44) and after that (41.25 ± 2.29) were significantly different. The independent t-test results showed a significant difference between the mean anxiety score in the study group (p <0.004) and control (p = 0.53) after the intervention. Conclusion: the presence of a teacher can be beneficial for decreasing the anxiety levels of hospitalized children and the problems that can occur under the influence of anxiety.