بررسي تطبيقي خطبه عمر

A comparative study on Omar`s sermon

عمر بن خطاب كه در يك روز جمعه در جمع نمازگزاران سخن مي‌گفت وقايعي از رخداد سقيفه به زبان آورد كه از ديدگاه مورخان، با اهميت ارزيابي شده است. عمر تنها شاهد باقي‌مانده از ياران سقيفه‌اي خود است كه اكنون در حضور مردم و در اثناي خطبه نماز جمعه از آن روز واقعه گزارش مي‌كند و پرده از حقايقي بر مي‌دارد كه ساليان دراز به‌گونه‌اي ديگر بازگو و تبليغ مي‌شده است. پژوهش پيش رو سعي كرده ضمن ترجمه و شرح اين خطبه به درنگ و تامل در آن پرداخته و موارد ادعايي خطيب را با وقايع تاريخي مقايسه و بررسي نمايد. محتواي خطبه عبارت است از اتهام زدن به انصار، شتابزده و عجولانه خواندن بيعت با ابوبكر، مخالفان بيعت، اعتراضات جدي، ترس از اختلاف و پراكندگي كه موارد ايجابي در اين خطابه است.

Omar ibn Khattab, presenting his sermon in a Friday prayer, talked about the happenings of Saqifah; the speech has been taken as an important document in the views of historians. Omar, taken as the only remaining witness of his friends in the meeting of Saqifah, unveiled the truths on Saqifah in the Friday prayer for people; namely the truths having been reported and propagated untruly for many years. This paper has intended to study Omar`s sermon deeply with regard to historical events. The content of his sermon includes accusing Ansar, proclaiming the allegiance to Abubakr to be hastily, the opponents against allegiance, serious objections, fear of opposition and dissension.