اثر علف كش هاي پيش و پس رويشي و تلفيق آن ها بر كنترل علف هاي هرز و عملكرد گلرنگ

Effect of pre- and post-emergence herbicides and their combination on weed control and yield of safflower

به منظور تعيين اثر بخشي دو علف كش پيش رويشي (تريفلورالين و اتال فلورالين) و تلفيق آنها با سه علف كش پس رويشي (ستوكسيديم، سيكلوكسيديم و هالوكسي فوپ) و نيز دو علف كش پس رويشي (دسمديفام و فن مديفام) بر روي كنترل علفهاي هرز و خصوصيات رشد و عملكرد گلرنگ (توده كوسه)، آزمايشي در سال 1385 در مزرعه دانشكده كشاورزي دانشگاه صنعتي اصفهان واقع در لورك نجف آباد انجام شد. علف كش هاي پس رويشي در زمان 6 تا 8 برگي گلرنگ استفاده شدند. در اين مطالعه، 10 تيمار علف كش (تريفلورالين 1/1، اتال فلورالين 1/1، دسمديفام 84/0، فن مديفام 84/0، تريفلورالين 1/1 + ستوكسيديم 25/0، اتال فلورالين 1/1 + ستوكسيديم 25/0، تريفلورالين 1/1 + سيكلوكسيديم 25/0، اتال فلورالين 1/1 + سيكلوكسيديم 25/0، تريفلورالين 1/1 + هالوكسي فوپ 15/0 و اتال فلورالين 1/1 + هالوكسي فوپ 15/0، بر حسب كيلوگرم ماده موثر در هكتار) همراه با شاهد وجين و شاهد عدم كنترل علف‌هرز در قالب طرح آماري بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار مورد ارزيابي قرار گرفتند. علف كش هاي پس رويشي دسمديفام و فن مديفام، ارتفاع، وزن خشك بوته، عملكرد و اجزا عملكردگلرنگ به طور معني داري نسبت به شاهد وجين و ديگر تيمارها كاهش دادند. رقابت علف هاي هرز با محصول، بخصوص در اوايل فصل رشد گلرنگ، باعث كاهش اجزا عملكرد و عملكرد در تيمار شاهد علف هرز (27/2056 كيلوگرم در هكتار) در مقايسه با تيمار شاهد وجين (27/3259 كيلوگرم در هكتار) گرديد. كليه تيمارهايي كه در آنها علف كش پيش رويشي مصرف شده بود، بواسطه كاهش رقابت علف هاي هرز با محصول، اجزا عملكرد و عملكرد گلرنگ را افزايش دادند. بالاترين عملكرد دانه گلرنگ در تيمارهاي اتال فلورالين و تريفلورالين (به ترتيب 40/3142 و 69/3095 كيلوگرم در هكتار) بدست آمد. بنابراين، علفك ش هاي اتال فلورالين و تريفلورالين، براي كنترل علف هاي هرز و حصول يك عملكرد مطلوب بدون ايجاد اثرات سو بر گياه گلرنگ مي توانند قابل توصيه باشند.

In 2007, an experiment was conducted at the farm of the college of agriculture, Isfahan University of Technology, in Najaf abad (Lavark), to study the effects of two pre-emergence herbicides (trifluralin and ethalfluralin) when combined with the three post-emergence herbicides setoxydim, cycloxydim and haloxyfop and the two post-emergence herbicides desmedipham and phenmedipham on weeds and the growth characteristics and yield of safflower. In this study, ten herbicide treatments (trifluralin, ethaltrifluralin, desmedipham, phenmedipham, trifluralin + setoxydim, ethaltrifluralin + setoxydim, trifluralin + cycloxydim, ethaltrifluralin + cycloxydim trifluralin + haloxyfop, ethaltrifluralin + haloxyfop) along with the un-weeded and hand weeded controls were evaluated using a randomized complete block design with three replications. Desmedipham and phenmedipham (the post-emergence herbicides) significantly reduced the height, dry matter, yield and yield components of the safflower compared to the hand weeded and other herbicide treatments. Weeds compete with the safflower, especially in the early growing season, reduced yield components and yield in the un-weeded control (1028.1 kg ha-1) compared to the hand weeded control (1629.6 kg ha-1). All pre-emergence treatments increased the yield and yield components of safflower as a consequence of decreased competition with the crop. A higher safflower yield was obtained with ethaltrifluralin (1571.2 kg ha-1) and trifluralin (1547.8 kg ha-1) treatments. Thus, ethaltrifluralin and trifluralin might be recommended for weed control with no injurious effect on the safflower under conditions similar to this experiment.