خود آييني و اجتماع اخلاقي در فلسفه اجتماعي كانت

Autonomy and Moral Community in Kant’s Social Philosophy

با اينكه كانت نوشته هاي قابل توجهي در فلسفه ي سياسي و اجتماعي دارد، آرا وي در اين حوزه عموماً در سايه فلسفه نظري وي و نيز فلسفه ي سياسي و اجتماعي هگل واقع شده و بنابراين، كمتر مورد توجه جدي قرار گرفته است. اما براي درك اهميت آرا سياسي و اجتماعي كانت لازم است آرا او در اين زمينه در نسبت با آرا پيشينيان وي خوانده شود. در اين مقاله قصد داريم فلسفه ي سياسي و اجتماعي كانت را در امتداد آرا ژان ژاك روسو و به ويژه مفهوم «اراده ي عام» وي مورد بازخواني قرار دهيم و نشان دهيم كه چگونه كانت در جهت تكميل و بلوغ فلسفه ي سياسي و اجتماعي روسو گام برداشت. در اينجا بررسي خواهيم كرد كه چگونه كانت با تاثيرپذيري از روسو، نسخه اي بنيادين از «خود آييني اراده» ارايه داد و قانون‌گذار بيروني را به «خودقانونگذاري» تبديل كرد و با رفع ناهمسازي هاي فلسفه ي سياسي و اجتماعي روسو، فصل جديدي را در فلسفه ي سياسي و اجتماعي گشود.

Although Emanuel Kant has considerable writings in social and political philosophy, his ideas in this area have not been taken serious, and in fact they were overshadowed by his theoretical philosophy, as well as by Hegelʹs socio-political philosophy. To understand the place and importance of Kantʹs social and political ideas, it is necessary to read them in comparison with his predecessors’ views. In this article we intend to review Kantʹs social and political philosophy in line with the ideas of Jean Jacques Rousseau, especially his concept of "general will". In this framework we will see how Kant proceeded and succeeded to develop Rousseauʹs social and political philosophy to a more maturity. We will then demonstrate how Kant, influenced by Rousseau, provided a radical versio of "autonomous will" and transformed external legislation into "self-legislation", in fact by overcoming the inconsistencies within Rousseauʹs socio-political philosophy; Kant opened a new chapter in the field of social and political philosophy.