تأثير توانبخشي ريوي مبتني بر منزل بر فعاليت روزمره زندگي مبتلايان به بيماري انسدادي مزمن ريه

Effect of Home-based Pulmonary Rehabilitation on Daily Activity of Patients with Chronic Obstructive Pulmonary Disease

مقدمه: توانبخشی ریوی بخش مهم درمان بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه با هدف رسیدن به استقلال و حفظ حداكثر عملكرد فرد می باشد؛ زیرا این بیماری سبب بروز عوارضی همچون خستگی و به دنبال آن، كاهش فعالیت روزمره زندگی می‌شود. هدف: تعیین تاًثیر توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل بر فعالیت روزمره زندگی مبتلایان به بیماری انسدادی مزمن ریه. روش: این مطالعه تجربی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون دوگروهی روی 36 بیمار مبتلا به COPD بستری در بخش‌های داخلی بیمارستان دكترمسیح دانشوری تهران سال 1389 به روش بلوك‌بندی تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد انجام شد. برای هر یك از شركت‌كنندگان گروه مداخله، 3 جلسه آموزشی یك ساعته به صورت فردی و چهره به چهره با محتوای آموزش نظری و عملی (آموزش تمرینات ورزشی شامل پیاده‌روی، تنفس لب‌غنچه‌ای و تمرین آن) انجام گرفت و به مدت 7 هفته پس از ترخیص در منزل ادامه داشت. ابزار پژوهش شاخص استاندارد بارتل (Barthel Index) بود. تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11 با استفاده از  آزمون‌های تی‌مستقل و زوجی، مجذوركای و آنالیز كوواریانس صورت گرفت. یافته‌ها: میانگین سنی شركت‌كنندگان 5/11±5/63 سال و 3/58 درصد مرد بودند. میانگین نمره فعالیت روزمره زندگی قبل از مداخله 5/7±2/87 و گروه شاهد 1/16±5/80 بود (12/0p=). پس از مداخله، میانگین نمره فعالیت روزمره زندگی در گروه  مداخله 5/4±5/95 و گروه شاهد 6/11± 8/80 بود (001/0p<) . نتیجه‌گیری: اجرای برنامه توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل می‌تواند گامی مؤثر به منظور ارتقای فعالیت روزمره زندگی و به حداكثر رساندن استقلال بیماران مبتلا به  COPDباشد و برای كاهش عوارض در این بیماران استفاده شود.

Background: Pulmonary rehabilitation is an important part of treatment in patients with COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease) with the goal of achieving and maintaining maximum functional independence since this disease causes symptoms including fatigue, and consequently decrease in daily living activity. Aim: To determine the effect of home-based pulmonary rehabilitation on daily living activity among patients with COPD. Methods: This quasi-experimental pretest-posttest study was conducted on 40 patients with COPD who had been admitted to Masih Daneshvari hospital of Tehran in 1389 and were selected with randomized blocking method in two intervention and control groups. For each participant in the intervention group, 3 one-hour, personal, face to face sessions with the content of theoretical teaching and practical training (training exercises including walking, lip bud breathing and practicing it) was carried out and was continued at home for 7 weeks after discharge.The research instrument was standard demographic Barthel Index. Data were analyzed by SPSS version 11.5 using descriptive and inferential statistics (t-test, chi-square test, and ANOVA). Results: The mean age of the participants was 63.5±11.5 and 58.3%were male. Average score of daily living activities before the intervention was 87.2± 7.5 and 80.5± 16.1 in controls (p=0.12). After the intervention, the intervention group had a mean score of daily living activities of 95.5± 4.5 and the control group had 80.8±11 (P<0.001). Conclusion: The home-based pulmonary rehabilitation program can be an effective step to improve daily living activities in patients with COPD, maximize their independence, and reduce complications in these patients.