بررسي بازسازي روستاي ناي ‏بند استان خراسان جنوبي

Investigating Reconstruction in Nayband Village in South khorasan Province

يكي از مسايل كالبدي سكونتگاه‏هاي روستايي ضعف بناهاي مسكوني در برابر بلاياي طبيعي است. با وقوع سوانح در روستاها، بنا به شواهد بسيار، اغلب خانه‏هاي روستايي تخريب مي‏شود و بسياري از منابع ملي و گاه سرمايه‏هاي انساني كشور از بين مي‏رود. در اغلب برنامه‏هاي بازسازي پس از سانحه، سياست جابه‏جايي كل يا بخشي از سكونتگاه، به‏مثابه‏ي راه‏حلي مناسب از نظر فني، براي كاهش خطر و ايمني از پديده‏هايي چون زلزله، سيل و رانش زمين، مورد توجه قرار مي‏گيرد. طرح جابه‏جايي روستاي ناي‏بند استان خراسان جنوبي، با صرف هزينه‏هاي كلان اجتماعي و اقتصادي، به دلايل مختلف تا كنون ناتمام رها شده و در مواردي كه مسكن در روستاي جديد به اتمام رسيده نيز مورد استقبال روستاييان قرار نگرفته است. اين پژوهش در پي بررسي بازسازي روستاي ناي‏بند استان خراسان جنوبي و علل استقبال نكردن روستاييان از سكونتگاه جديد روستاي ناي‏بند است. فرضيه‏هاي اين پژوهش عبارتند از نامطلوب بودن طراحي روستاي جديد، مشاركت نكردن روستاييان در فرايند جابه‏جايي روستا و مكان‏يابي نادرست روستاي جديد. براي تحليل داده‏هاي حاصل از پرسش‌نامه از آزمون‏هاي تحليل عاملي و ضريب همبستگي استفاده شده است. نتايج پژوهش تاييدكننده‌ي فرضيه‏هاست؛ چنانكه مهم‏ترين عوامل استقبال نكردن روستاييان از روستاي جديد، نامناسب بودن مكان جديد از نظر مخاطرات طبيعي همچون سيل، از بين رفتن ديد و منظر و حس تعلق به روستاي قديم شناخته شد.

One of the physical problems of rural settlements is that residential buildings are not resistant enough against natural disasters. In most post-disaster reconstruction programs, the policy of partially relocation or totally relocation of settlement area is technically considered as a suitable solution for risk reduction and safety against some phenomena such as earthquake, flood, ground drift, etc. Nay-Band Village in South Khorasan Province is an instance of valuable villages, which are left uncompleted in intervention projects, such as relocation, for various reasons despite spending huge social and economic costs and even the completed houses are not welcomed by rural people. This study aims to investigate reconstruction in Nayband Village in South Khorasan province and examine why rural people did not welcome the new settlement area in Nay-Band village. The research hypotheses are about the design inappropriateness of the new village and lack of participation of the villagers in the process of relocation of the village and village incorrect location. To analyze the data, factor analysis tests and correlation coefficient was employed. The research results approve all the hypotheses so that the highest Eigen–value is allocated to the rural peopleʹs lack of interest, the inappropriateness of the new village location in terms of natural hazards such as floods, loss of proper perspective, and also sense of familiarity with the new village.