بررسي رابطه اعتماد اجتماعي و مشاركت ورزشي زنان در جامعه شهري ايران.مطالعه موردي شهر گرگان

-

  پژوهش حاضر به بررسی رابطه اعتماد اجتماعی و مشاركت ورزشی زنان در جامعه­ی شهری گرگان در سال تحصیلی 93-1392 پرداخته است. هدف عمده در این پژوهش، تحقیقی است كه مشخص نماید شاخصه­­های اعتماد اجتماعی با ابعاد «بین­شخصی با 10 گویه و نهادی با 14 گویه» به عنوان متغیر مستقل، به چه میزان با مشاركت ورزشی زنان به عنوان متغیر وابسته رابطه دارد. فهم این امر موجب افزایش معرفت علمی ما گشته و با دست یافتن به پاسخ سؤالات مطرح شده در این تحقیق به دخالت یا عدم دخالت و یا میزان نقش اعتماد اجتماعی بر مشاركت ورزشی زنان در شهر گرگان پی می­بریم. با این اهداف می­توان گفت تحقیق هم­زمان بنیادی و كاربردی است. روش تحقیق، پیمایشی است و جامعه­ی آماری، زنان 18 سال به بالای شهر گرگان است كه 415 نفر به عنوان نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسش­نامه‌ای مشتمل بر دو مقیاس سنجش مشاركت ورزشی با 14 گویه و اعتماد اجتماعی است كه برای تعیین اعتبار آن از روش اعتبار صوری (اجماع اساتید بر صحت ابزار سنجش) و برای تعیین پایایی از شیوه­ هماهنگی درونی به روش آلفای كرونباخ استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تكنیك­های موجود در آمار توصیفی مانند مقیاس­های گرایش به مركز (میانگین)، جداول یك بعدی، دو بعدی و تكنیك­های ترسیمی و تكنیك­های موجود در آمار استنباطی، مانند آنالیز واریانس یك­طرفه و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و نیز آزمون T مستقل استفاده كردیم. نتایج به دست آمده در این تحقیق به این صورت بوده است كه: بین متغیر اعتماد نهادی و متغیرهای جمعیت­شناختی شامل سن، وضعیت تأهل، تعداد فرزندان (هم دختر و هم پسر)، سطح تحصیلات والدین، شغل پدر، مكان سكونت در شهر (ناحیه) و استفاده از وسایل ارتباط جمعی (به غیر از تماشای تلویزیون داخلی) با مشاركت زنان در فعالیت­های ورزشی رابطه­ معنی­داری داشته است. ولی میزان مشاركت ورزشی زنان در متغیرهایی چون اعتماد ­بین ­شخصی، وضعیت اشتغال، نوع شغل، درآمد، نوع سكونت، شغل مادر و منطقه­ مسكونی، تفاوت معناداری را نشان نداده است.  

-