بررسي آموزه‏هاي تربيتي عرفاني با تكيه بر مثنوي مصيبت‏نامه عطار نيشابوري

سرگرداني و ناآرامي روح بشر با وجود پيشرفت هاي فراوان علمي و مادي، بيانگر نياز روح، به رجوع به اصل وجودي خويش و وصال به ذات پاك الهي است. عطار، از جمله عارفان شاعري است كه در بسياري از آثارش، اين موضوع را مورد توجه قرار داده است. وي در پي تربيت روح سرگردان انساني براي رسيدن به معرفت الهي مي-باشد. عطار در مصيبت نامه، عرفان را در خدمت تربيت در آورده است، وي توحيد ، طلب، رياضت، عشق، فقر و فنا و... را به خدمت گرفته است تا سالك را در وصول به ذات پاك الهي، هدايت نمايد. هدف اين مقاله، استخراج و تحليل نكات و مسايل تربيتي عرفاني موجود در مصيبت نامه است كه سبب وصال به معشوق حقيقي مي گردد.