بررسي تحليلي نقش تربيتي پيامبران، با تكيه بر مصيبت نامه عطار

تعليم و تربيت نوع بشر، از مسايل دغدغه ساز مكتب هاي مختلف علمي و حتي مذهبي بوده است. آموزش مواد و مفاهيم تربيتي، مسلما مستلزم وجود افرادي به عنوان مربي مي باشد. در طول تاريخ، گروه هاي بسياري وظيفه ي تربيت انسان ها را برعهده داشته-اند كه كامل ترين و اصلح ترين اين گروه ها، پيامبران و برگزيدگان الهي هستند. پيامبران ، مراحل سخت و صعب رياضت و تزكيه ي نفس را پشت سرگذاشته و با تصفيه ي روح، شايستگي كامل را براي هدايت انسان ها كسب نموده اند. در اين مقاله، نقش تربيتي پيامبران و انسان هاي كامل در مصيبت نامه ي عطار نيشابوري، مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است و چون اين اثر، داراي مضمون عرفاني است، لذا نقش تربيتي پيامبران، در تربيت عرفاني و سير و سلوك، مقام و جايگاه آنان در ادبيات عرفاني مورد توجه قرار گرفته است.