بررسي رابطه علم و ادراك با «تجرد» از ديدگاه صدرالمتالهين

اصطلاح تجرد در تعريف صدرالمتالهين از علم جايگاهي مبنايي دارد چنانكه وي، علم را حضور مجردي نزد مجرد ديگر تعريف كرده است. اين مقاله با روش توصيفي تحليلي در پي بررسي رابطه ادراك با تجرد از ديدگاه صدرالمتالهين و نيز پاسخ به اين پرسش است كه ملاصدرا علم را شامل چه موجوداتي مي داند؟ و آيا تعريف ايشان از علم با مباني فلسفي و كلامي وي قابل تبيين مي باشد؟ بر اساس بررسي هاي انجام شده به نظر مي رسد بين مباني اصالت، وحدت و تشكيك در وجود و پذيرش مُثُل افلاطوني ملاصدرا، تضادي وجود دارد. راه حلي براي رفع اين تعارض به نظر نمي رسد، حتي اگر قايل شويم ملاصدرا موجودات مادي را تنها از جهت وجهه مثالي آنها داراي علم مي خواند و علم را شامل دو نوع حقيقي و غير حقيقي مي داند، بنابراين به نظر مي رسد بايد در تعريف علم تجديد نظر نمود.