عدالت جنسيتي شغلي و تساوي حقوق زن و مرد از منظر اسلام

نقش و جايگاه زن يا مرد در معادلات اجتماعي و وزن هر كدام در تغيير و تحول اجتماعي، يكي از چالش‌هاي ديرينه انسان متفكر در طول قرون و اعصار بوده است. در بستر زمان و تطور تاريخي تغيير نگرش‌ها و باورهاي فردي ـ اجتماعي، اين نقش دستخوش تحولات چشمگيري گرديده كه گاه شكل ستيزه به خود گرفته و هر جنس عليه ديگر جبهه‌گيري كرده و با تمسك و سو استفاده از تمامي ابزارهاي انساني و مادي (انديشه و تكنولوژي) و حتي روحاني و ديني (آموزه‌ها و غلط‌هاي مصطلح، روايات جعلي) اقدام به اثبات برتري جنسيت خود نموده است. اين انگاره‌هاي ذهني و باورهاي اجتماعي گاه چنان جامه استدلال و منطق بر قامت انديشه و سنت پوشانده است كه نام‌آوران عرصه تعقل و تدبر را به غلط افكنده است و جملاتي از آنان در حافظه تاريخ ثبت گرديده كه متفكران عصر جديد را نيز بعضاً با ترديد جدي روبرو مي‌سازد. عدالت جنسيتي زن و مرد يكي از ارزش هاي بزرگ اسلام است كه اگر به سبكي زيبا، منطقي، جامع، و قلمي شيوا و رسا به آن پرداخته شود از آن استقبال مي كند و از بركات فراوان انتخاب تقواي الهي بهره مند مي گردد، همچنين از آفت هاي متعدد و زيانبار آن مصون مي ماند. «عدالت» از حيث مفهوم شناختي، به معاني؛ تعادل و توازن، تساوي در شرايط مساوي، تفاوت در شرايط متفاوت، دادن حق هر صاحب حقي و قرار گرفتن هر چيزي در جاي خود مي باشد. در اين مقاله مفاهيم و مباني«عدالت قانوني» و «جنسيت» و تركيب «عدالت جنسيتي»مورد بررسي قرار گرفته و معلوم مي شود،يگانه مرجع-حقوقي نظام آفرينش،غايت‌مندي فعل الهي،رابطه وثيق حق و تكليف،حق و عدالت، وحدت انگاري-عالم وجود و نسبت طبيعت و فطرت انساني نظام ارزشي اسلام در جريان «عدالت جنسيتي» معنا و مبناي خود را نشان مي دهد؛‌ مساوات ملازم بلكه متحد با عدالت و عدالت ريشه در تساوي دارد تا نفي تبعيض در آن يك اصل اصيل و قطعي باشدو «تشابه» اساساً موضوعيت ندارد؛ اگر چه مساوات مطلق غيرممكن و مطلوب هم نيست؛ زيرا تفاوت‌هاي طبيعي و اكتسابي چنين حكم مي‌كند.