تاريخ بخاراي غُنجار و نقل هاي برجاي مانده از آن

The History of Bokharay e-Qonjar and Its Related Remained Narrations

تاريخ‌هاي محلي يكي از منابع بسيار با ارزش در شناخت تاريخ و جغرافياي دنياي اسلام و مهم‌تر از آن شناخت رجال و دانشمندان اسلامي و تحقيق درباره تمدن و فرهنگ اسلامي هستند. در اين زمينه، خراسان پيشتاز است و آثار فراواني درباره آن در قرن‌هاي سوم تا ششم تاليف شده است. يكي از اين آثار كه منبعي منحصر به فرد درباره شهر بخارا بوده است، تاريخ بخاراي غنجار است كه به سال 412 ه . ق درگذشته است. از اين اثر، نسخه‌اي شناخته نشده و تنها بخش‌هايي از آن در منابع بعدي بر جاي مانده است. اين مقاله به بررسي زندگي غنجار، تاريخ بخارا و قطعات باقي‌مانده آن مي‌پردازد.

The local history is considered as one of the precious sources in perceiving history as well as the geography of the world of Islam and the most significant of all is getting information about authorities and Islamic scientists as well as research pertaining to civilization and Islamic culture. In this regard, khorasan is pioneer and since the third until the sixth century, there exists a number of compiled works related to it. On of these works considered as a unique source pertaining to Bokhara city is the history of Bokharay e-Qonjar having passed away in 412 (After Hijrah). Out of this work, it has remained an anonymous prescription and merely some of its parts in the later sources. This article studies the life of Qonjar, the history of Bokhara and its remained pieces.