تأثير درمان شناختي ـ رفتاري مذهب‌محور

The Effect of Religious–Based Cognitive Behavioral Therapy on Resiliency in Couples

 هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری مذهب‌محور بر تاب‌آوری زوج‌ها بود. روش پژوهش نيمه‌تجربی با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون است. جامعۀ آماری همۀ زنان متأهل مراجعه‌كننده به مركز مشاورۀ ناحيۀ يك كرج بود. با روش نمونه‌گيری در دسترس، 30 زن دارای تاب‌آوری پايين با آزمون تاب‌آوری كانر و ديويدسون (2003)، انتخاب شدند و به‌طور تصادفی، در دو گروه آزمايش و گروه گواه قرار گرفتند. درمان شناختی‌ ـ رفتاری مذهب‌محور در 10 جلسه چهل‌وپنج دقيقه‌ای به گروه آزمايش داده شد، در اين مدت گروه گواه هيچ مداخله‌ای دريافت نكرد. مقياس تاب‌آوری در پس‌آزمون دوباره به‌كار گرفته شد. تحليل كوواريانس نشان داد كه درمان شناختی ـ رفتاری مذهب‌محور به‌طور معناداری با افزايش تاب‌آوری در ارتباط است (0001/0P<). يافته‌های اين مطالعه نشان داد درمان شناختی ـ رفتاری مذهب‌محور ممكن است به‌عنوان روشی مؤثر برای افزايش تاب‌آوری در نظر گرفته شود. 

 The purpose of this study was to investigate the effect of religious–based cognitive–behavioral therapy on resiliency in couples. The research employed a quasi–experimental method with a pretest and posttest design. The population consisted of all married women referred to district 1 counseling center in Karaj city. 30 women with low resiliency were selected by available sampling through Kanner and Davidson resiliency Questionnaire (2003), and randomly assigned to an experimental (15 subjects) and a control group (15 subjects). The experimental group received 10 sessions of religious-based cognitive–behavioral therapy, each forty five minutes which held twice a week. During this period no intervention was given to the control group. Resiliency questionnaire was administered again as the post test. The co-variance analysis revealed that religious-based cognitive–behavioral therapy was significantly related to the increase of resiliency (P<0.0001). The findings of religious- based cognitive-behavioral therapy can be considered as a significant and effective method in increasing resiliency.