تأثير مؤلفه‌هاي شخصيت جامعه‌پسند و خودشيفتگي

The Effect of prosocial personality and Narcissism on Social Well-being of the Residents in Tehran City

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير مؤلفه‌های شخصيت جامعه‌پسند، خودشيفتگی بر بهزيستی اجتماعی ساكنان شهر تهران بود. اين پژوهش از نوع همبستگی و جامعۀ آماری پژوهش حاضر همۀ زنان و مردان ساكن شهر تهران در سال 1392 بود، كه از اين ميان 200 نفر (100 زن و 100 مرد) با روش نمونه‌گيری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامۀ بهزيستی اجتماعی كيز، (1998)، پرسشنامۀ شخصيت جامعه‌پسند پنر (2002) و پرسشنامه شخصيت خودشيفته راسكين و تری (1988) بودند. در تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه شخصيت جامعه‌پسند و مؤلفه‌های آن با بهزيستی اجتماعی رابطۀ مثبت معنادار (01/0>P) و خودشيفتگی و مؤلفه‌های آن با بهزيستی اجتماعی رابطه منفی معنادار دارد (01/0>P). همچنين نتايج رگرسيون چندمتغيری نشان داد كه شخصيت جامعه‌پسند و خودشيفته قادر به پيش‌بينی تقريباً 40درصد از واريانس بهزيستی اجتماعی هستند. به اين ترتيب 11 فرضيۀ پژوهش حاضر مورد تأييد قرار گرفت: شخصيت جامعه‌پسند، هم‌حسی جهت‌گيری شده، كمك‌رسانی، شخصيت خودشيفته، اقتدار، خودنمايی، برتری‌جويی، بهره‌كشی، محق بودن، خودبسندگی و خودبينی بر بهزيستی اجتماعی تأثير معناداری دارد (01/0>P). با توجه به نتايج پژوهش با كاهش خودشيفتگي در افراد و تقويت شخصيت جامعه‌پسند در آنها می‌توان به ارتقای بهزيستی اجتماعی آنها كمك كرد.

 This study examined the effect of the components of prosocial personality and narcissism on social well-being in men and women resident in Tehran city. This research was a correlational one. Statistical population consisted of all women and men resident in Tehran in 2013. 200 male and female resident in Tehran were randomly selected by multi-phases clustering sampling. Research tools were Keyes` Social Well-being Questionnaire (1998), Penner`s Prosocial Personality Questionnaire (2002) and Raskin & Terry`s Narcissistic Personality Inventory (1988). For data analysis, pearson correlation coefficient and multivariate regression were used. Research findings showed that prosocial personality and it`s components had positive correlation with social well-being (P<0.01) and narcissism and it`s components had negative correlation with social well-being (P<0.01). Also, the results of multivariate regression indicated that prosocial personality and narcissism can predict about 40% of the variance of social well-being. Therefore, eleven hypotheses of current research was confirmed: prosocial personality, other-oriented empathy, helpfulness, narcissism personality, authority, exhibitionism, superiority, exploitativeness, entitlement, self-sufficiency, vanity had a significant effect on social well-being (P<0.01). According to research results with reducing narcissism in individuals and reinforcing their prosocial personality can help them promote their social well-being.