بررسي ارتباط ميان ابعاد مختلف دينداري با سطح سلامت رواني واحساس شادكامي در بين دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي اروميه در سال تحصيلي93-92

دين و دينداري تاثير مهمي بر جنبه هاي جسماني و رواني انسان دارد. يكي از جنبه هاي مهمي كه ارتباط قابل توجهي با دين داري دارد هويتي است كه افراد در دوره نوجواني وجواني كسب مي كنند. هدف از انجام پژوهش حاضر تعيين ميزان دينداري در دانشجويان و بررسي ارتباط ميان ابعاد مختلف دينداري با شادكامي و سطح سلامت رواني دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي اروميه در سال تحصيلي 93-92 است. اين پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه آزاد اروميه است و نمونه آماري شامل 364 نفر (195زن و 169مرد) مي باشد كه به روش تصادفي طبقه اي و طبق جدول مورگان انتخاب و مورد ارزيابي قرار گرفتند. ابزارهاي اندازه گيري شامل، پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ(GHQ) با 4 مولفه (نشانگان وضعيت جسماني، اختلال اضطرابي، كاركرد اجتماعي و نشانگان افسردگي)، پرسشنامه دينداري سراج زاده با الهام از الگوي كلارك و استارك كه داراي 4 بعد (پيامدي، تجربي، پيامدي و مناسكي) است و نيز پرسشنامه شادماني آكسفورد آرجيل و لو كه توسط نوربالا و همكاران به فارسي ترجمه شده مورد استفاده قرار گرفت، است. براي طبقه بندي داده ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون و آزمون t مستقل) استفاده شد. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه تفاوت معناداري بين ميانگين نمره هاي مردان و زنان از حيث عمل به باورهاي ديني مشاهده نشد و بين عمل به باورهاي ديني و شادكامي رابطه ي معنادار وجود دارد و نيز بين دينداري با سلامت روان رابطه ي مثبت معناداري وجود دارد.