بررسي و مقايسه مفهوم"شر" از ديدگاه ابن سينا و آلوين پلانتينگا

مساله شر يكي از چالش بر انگيز ترين مسايل فلسفي و كلامي است كه نه تنها همواره مورد نظر انديشمندان قرار گرفته است، بلكه مورد توجه عامه مردم نيز بوده است، مشاهده كاستي‌ها و نقايص جهان موجود و درد و رنج ناشي از آنها اين سوال در ذهن پديد مي‌آوردكه، چرا خداوند قادر مطلق، عالم مطلق و خيرخواه محض اجازه داده است كه اين همه شرور و كاستي ها در ساختار عالم ماده رسوخ كند؟ ابن سينا و پلان تينگا به عنوان دو فيلسوف الهي، نقطه نظراتي را در باره حل معضل شرور در عالم هستي مطرح نموده اند. ابن‌سينا با طرح مسيله شر به دنبال اين بوده است كه اشكالات وارد شده بر آموزه‌هاي ديني، مانند وحدانيت، نظام احسن، عدل الهي و ... را رد كند و از اين طريق با پاسخ‌هاي خود در جهت رفع شبهات كوشيده است تا تفسير صحيح از شر ارايه نمايد. در حالي كه هدف اصلي پلان‌تينگا از طرح مساله شر رد ادعاهاي فيلسوفاني مانند ديويد هيوم و جي. ال. مكي كه به ناسازگاري شر با وجود خداوند قايلند، مي پردازد و با طرح نظريه « دفاع مبتني بر اختيار » نه تنها ادعاهاي آنها را بي‌پايه و اساس مي خواند، بلكه با بيان اين نظريه به سازگاري منطقي وجود شر با وجود خداوند در عالم هستي مي پردازد.