بازداري شناختيدر اختلال وسواس شستشو پارادايم بازداري بازگشت

پديده بازداري بازگشت (IOR) به عنوان يك كنش بازداري شناختي، اشاره به سركوب نسبي توجه به محرك هايي دارد كه اخيرا مورد توجه قرار گرفته اند. اين كنش در آدمي داراي ارزش انطباقي است (ونگ و كلاين، 2010). با توجه به علايم مركزي در اختلال وسواس اجباري (OCD) احتمال نقص در بازداري شناختي وجود دارد. اما نتايج پژوهش ها در اين زمينه بسيار ناهمسو است. از اين رو اين پژوهش در جهت بررسي نقص احتمالي IOR در نمونه اي باليني از وسواس شستشو انجام گرفت. اين مطالعه به روش علّي مقايسه اي بود. سه مقياس پرسشنامه افسردگي بك ويرايش II(BDI-II)، پرسشنامه بازنگري شده وسواسي اجباري (OCI-R) و آزمون IOR هيجاني بر روي نمونه پژوهش شامل 30 نمونه باليني مبتلا به اختلال وسواس شستشو (%20 مذكر) و 30 نمونه غيروسواس (%7/26 مذكر) اجرا شدند. تحليل داده ها با استفاده از تحليل كواريانس چندمتغيره نشان داد كه افراد دچار وسواس شستشو نقصي در IOR ندارند (134/0=2? ؛ 866/0= Wilk’s Lambda؛ 05/0 < P و 265/1=F). از طرفي بدون در نظر گرفتن عامل گروه، بين زمان واكنش افراد در كوشش هاي معتبر و نامعتبر تفاوت معنادار وجود دارد (05/0?P؛ 29/2= t) كه نشان دهنده پديده IOR عمومي در آزمودني ها است. بررسي نتايج نشان داد كه نقصي در بازداري شناختي در نمونه باليني از مبتلايان به وسواس شستشو وجود ندارد. احتمال وجود نقص در سطوح ديگر بازداري مانند بازداري رفتاري مطرح است. ديگر تلويحات نظري و تجربي مورد بحث قرار گرفته است.