عوامل موثر در تعاملات اجتماعي زنان در فضاهاي شهري نمونه موردي: پياده گذر شهريار كوي ولي عصر(ع) شهرتبريز

An Analytical Study of Factors Affecting Social Interactions of Women in Urban Spaces (case study: Shahryar pedestrian street, Tabriz)

فضاهاي شهري، به عنوان تجلي گاه كالبد شهري، بايد نيازهاي اجتماعي شهروندان را برآورده سازد. ابهام در تعريف نقش عابر پياده در شهرسازي امروز، موجب محدود شدن عرصه تعاملات شهروندي خصوصا زنان شده است. بنابراين معيارهاي زنان در طراحي و ضرورت حضور زنان در فضاهاي شهري براي رفع نيازهاي اجتماعي، بايد مورد توجه خاص قرار گيرد. پياده گذرها بالاترين نقش اجتماعي را در فضاي شهري دارند كه زمينه ساز تعاملات اجتماعي است. اين پژوهش به روش روانشناسي بوم شناختي و پيمايشي در جستجوي معيارهاي كالبدي و معنايي پياده گذر شهريار ولي عصر(ع) تبريز به منظور فراهم نمودن زمينه تعاملات اجتماعي زنان است. با بررسي آراي نظريه پردازان و بهره گيري از مطالعات ميداني و مصاحبه از طريق پرسشنامه با روش نمونه گيري تصادفي بر روي 200 نفر از زنان مراجعه كننده به پياده گذر مذكور به بررسي علل و موانع حضور زنان در فضاي شهري و معيارهاي آن براي برقراري روابط اجتماعي زنان مي پردازد. يافته ها، حاكي از عدم برخورداري زنان به عنوان مخاطب پياده رو از منزلت هاي روحي و جسمي شايسته است. مشاركت زنان در نحوه ساماندهي، تغيير و تحول فضا مي تواند به تسري حس امنيت و آسايش روحي در كالبد فضا كمك كرده و احساس تعلق به مكان در پياده گذرهاي شهري را، براي ايجاد تعاملات اجتماعي زنان تقويت كند.

Urban spaces, as the physical manifestation of the city, should satisfy the social needs of the citizens. The ambiguity in defining the role of the pedestrian in contemporary urbanism leads to limited interaction of citizens, especially women in the cities. So womenʹs criteria in designing and necessity of womenʹs presence in urban spaces should be considered to meet their social needs. Pedestrian streets have the highest social role in the urban space and provide a context for social interactions.This research, done by a combination of ecological psychology method and field study, seeks the physical and semantic criteria of Shahryar Pedestrian Street in Tabriz in order to provide social interaction for women. By reviewing theorists, utilizing field studies, and interviewing through a questionnaire with random sampling of 200 women referring to Shahryar Pedestrian Street, the researchers have analyzed the obstacles of women’s participation in the urban space and the criteria for establishing womenʹs social interactions. The research indicates lack of women’s physical and psychological stance in the pedestrian street. The participation of women in organizing and transformation of space can increase the sense of security and emotional comfort in the urban area and strengthen the sense of belonging in the pedestrian walkway to create social interaction.