پديد آورندگان :
بهادران، زهرا نويسنده مركز تحقيقات پيشگيري و درمان چاقي، پژوهشكده علوم غدد درون ريز و متابوليسم، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , , ميرميران، پروين نويسنده , , حسين‌پناه، فرهاد نويسنده مركز تحقيقات پيشگيري و درمان چاقي، پژوهشكده علوم غدد درون ريز و متابوليسم، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , , عزيزي، فريدون نويسنده مركز تحقيقات غدد درون‌ريز و متابوليسم، پژوهشكده علوم غدد درون‌ريز و متابوليسم، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي ,
چكيده فارسي :
مقدمه: التهاب خفيف و مزمن يكی از عوامل بروز مقاومت به انسولين و ديابت نوع 2 محسوب می‌گردد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط غلظت سرمی پروتئين واكنشگر C (hs-CRP) با برخی مولفه‌های هموستاز گلوكز در مبتلايان به ديابت نوع 2 می‌باشد. روش‌ها: در اين مطالعه كه به صورت مقطعی بر روی 72 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 انجام گرفت، اندازه‌گيری‌های تن‌سنجی و بيوشيميايی شامل غلظت گلوكز ناشتا، انسولين سرم، فراسنج‌های ليپيدی، سطوح سرمی hs-CRP، اينترلوكين-6 (IL-6)، فاكتور نكروزه كننده تومور-آلفا (TNF-α) اندازه‌گيری و مقاومت به انسولين به روش مدل هموستاز ارزيابی مقاومت به انسولين اندازه‌گيری گرديد. ميانگين غلظت قند خون ناشتا، انسولين سرم، نمايه مقاومت به انسولين و فراسنج‌ها ليپيدی در ميان سهك‌های hs-CRP مقايسه و ارتباط بين hs-CRP، IL-6و TNF-α با نمايه مقاومت به انسولين با استفاده از آناليز رگرسيون خطی با تعديل اثر عوامل مداخلهگر تعيين گرديد. يافته‌ها: ميانگين سنی افراد شركت كننده در مطالعه 8/6±51 سال بود. ميانگين تعديل شده hs-CRP در سهك اول، دوم و سوم به ترتيب 02/0±1/1، 02/0±1/3 و 02/0±3/6 ميلی‌گرم در ليتر بود. غلظت انسولين سرم مشخصاً در سهك سوم hs-CRP بالاتر بود (8/7 ميلی واحد در ليتر در مقايسه با 4/4 ميلی واحد در ليتر در سهك اول). نمايه مقاومت به انسولين در افراد در سهك سوم hs-CRP بيش از 2 برابر افراد در سهك اول بود. بر خلاف IL-6 و TNF-α، ارتباط معنی‌داری ميان غلظت سرمی hs-CRP با سطوح سرمی انسولين و HOMA-IR مشاهده شد. نتيجه‌گيری: يافته‌های مطالعه حاضر بيانگر ارتباط ميان غلظت سرمی hs-CRP با غلظت انسولين و نمايه مقاومت به انسولين، مستقل از عوامل مخدوش كننده در مبتلايان به ديابت نوع 2 بود.
