پديد آورندگان :
عسگري طايي، فرزانه نويسنده گروه تغذيه و بيوشيمي، دانشكده بهداشت، پرديس بين‌الملل، دانشگاه علوم پزشكي تهران , , قندچي، زهره نويسنده گروه تغذيه و بيوشيمي، دانشكده بهداشت، پرديس بين‌الملل، دانشگاه علوم پزشكي تهران , , مصطفوي، سيدعلي نويسنده گروه تغذيه و بيوشيمي، دانشكده بهداشت، پرديس بين‌الملل، دانشگاه علوم پزشكي تهران , , حسين‌زاده، پيام نويسنده گروه تغذيه و بيوشيمي، دانشكده بهداشت، پرديس بين‌الملل، دانشگاه علوم پزشكي تهران , , محمودي مجدآبادي، محمود نويسنده گروه آمار و اپيدميولوژي، پرديس بين‌الملل، دانشگاه علوم پزشكي تهران , , كشاورز، سيدعلي نويسنده گروه تغذيه و بيوشيمي، دانشكده بهداشت، پرديس بين‌الملل، دانشگاه علوم پزشكي تهران ,
چكيده فارسي :
مقدمه: يكی از عمده‌ترين نگرانی‌ها در كودكان مبتلا به ديابت نوع 1 كنترل گلايسمی است. هدف اين مطالعه تعيين چگونگی كنترل گلايسمی در ارتباط با رژيم غذايی و برنامه انسولين درمانی در بيماران ديابتی نوع 1 است.روش‌ها: در مطالعه توصيفی - مقطعی حاضر،85 كودك ديابتی نوع يك عضو انجمن ديابت ايران با ميانگين سنی 2±2/14 سال مورد بررسی قرارگرفتند. برای بيماران يادآمد24 ساعته خوراك برای 3 روز تكميل شد. جهت بررسی وضعيت كنترل گلايسمی از شاخص هموگلوبين گليكوزيله استفاده شد.يافته‌ها: ميانگين درصد هموگلوبين گليكوزيله افراد شركت كننده در اين پژوهش 9/1 ± 1/8 درصد بود. اكثر بيماران (57%) كنترل مطلوبی روی سطوح قند خون خود نداشتند. بين سطوح HbA1C و تعداد وعده‌های غذايی (02/0(P=، دفعات پايش قند خون در روز (004/0(P= و سطح تحصيلات مادر (003/0(P= ارتباط معكوس معنی‌دار مشاهده شد. بين دفعات مراجعه به پزشك (01/0 = (P، دفعات بستری شدن در بيمارستان در سال گذشته (002/0 = (P، و بعد خانوار (001/0(P= با سطوح HbA1C ارتباط معنی‌دار بود.نتيجه‌گيری: با توجه به كنترل نامناسب گلايسمی در اكثر بيماران ديابتی نوع 1 مورد بررسی، لزوم تبيين راهكارهای موثر درمانی و تغذيه‌ای در اين بيماران ضروری به نظر می‌رسد.
