بررسي عوامل موثر خودسوزي در بين زنان (مورد مطالعه شهرستان‌هاي روانسر و جوانرود)

چكيده مقدمه: خودكشي از جمله آسيب‌هاي اجتماعي است كه در بيشتر جوامع ديده مي‌شود. شيوه‌هاي خودكشي نيز موضوعي مهم است كه در اين بين خودسوزي از دردناك‌ترين روش‌ها است. خودسوزي تحت تاثير عوامل مختلفي انجام مي‌گيرد. اين پژوهش به مطالعه پديده خودسوزي در بين زنان شهرستان‌هاي روانسر و جوانرود كرمانشاه و ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي قربانيان ناموفق خودسوزي مي‌پردازد. روش‌ها: پژوهش از نوع پيمايشي - توصيفي بوده كه به روش كيفي و برساخت‌گرايي انجام شده است. مشاركت‌كنندگان در تحقيق 16 نفر از زنان نجات‌يافته از خودسوزي در مناطق شهري و روستايي منطقه مورد تحقيق بود. نمونه‌گيري به شيوه مبتني بر هدف انجام شد و تا اشباع داده‌ها ادامه يافت. داده‌ها نيز از طريق مصاحبه عميق و نيمه‌ساخت‌يافته جمع‌آوري شده است. يافته‌ها: نتايج كلي حاكي از آن است كه اكثر پاسخگويان متاهل(3/56%) ، روستايي(5/62) ، خانه‌دار(3/56%) و داراي تحصيلات ابتداي(50%) بوده‌اند. خودسوزي بيشتر در گروه سني 30-16 سال مشاهده شد. دليل عمده خودسوزي از ديد پاسخگويان (44 %) نشان دادن شهامت و وخامت اوضاع فرد عنوان شده است. نتيجه‌گيري: براساس نتايج معتقديم دليل عمده خودسوزي در جامعه مورد مطالعه تفاوت ارزشي و هنجاري بين نسل‌هاست. لذا ضمن فرايندي، اجتماعي و رواني ديدن اين پديده، ضروري است اقدامات مناسبي. از جمله: انجام تحقيقات بيشتر و همكاري سازمان‌هاي ذيربط در اين خصوص، ارايه آموزش‌هاي مناسب جهت كاستن از باورهاي سنتي و متعصبانه، فراهم آوردن بسترهاي مناسب تحصيلي و شغلي براي زنان منطقه، پر كردن اوقات فراغت اين قشر به نحوي مناسب جهت جلوگيري از يكنواختي زندگي، افسردگي و نااميدي براي كاهش اين آسيب اجتماعي صورت گيرد