نقش مداخلات تغذيه‌اي در پيشگيري و كنترل ديابت بارداري: يك مرور نظام‌مند

THE ROLE OF DIETARY INTERVENTIONS FOR THE CONTROL AND PREVENTING OF GESTATIONAL DIABETES: A SYSTEMATIC REVIEW

مقدمه: ديابت بارداري نوعي از ديابت است كه اولين بار در طي حاملگي تشخيص داده مي‌شود و شيوع آن در ايران بين 3/1% تا 9/8% گزارش شده است. اين مطالعه با هدف مقايسه مداخلات تغذيه‌اي بدون آموزش، مبتني بر روش‌هاي آموزشي و آموزش با استفاده از مدل‌هاي تغيير رفتار براي كنترل ديابت بارداري انجام شد. مواد و روش‌ها: جستجوي الكترونيكي با استفاده از كلمات كليدي فارسي و انگليسي از پايگاه‌هاي بانك اطلاعاتي مقالات علوم پزشكي ايران (Iran Medex)، پايگاه اطلاعات علمي (SID)، ScienceDirect، PubMed/MEDLINE انجام شد. مطالعات انتخاب شده به 3 دسته مقايسه رژيم‌هاي غذايي، آموزش رژيم غذايي مبتني‌بر تيوري‌ها و مدل‌هاي تغيير رفتار آموزش رژيم عذايي بدون مدل تقسيم گرديد. نتايج: در مجموع رژيم پر فيبر در كنترل قند خون در همه مطالعات موثر بوده و حمايت ا جتماعي، خودكارآمدي و دريافت بازخود در اتخاذ رفتارهاي سالم نيز تاثير به‌سزايي داشت، همچنين آموزش گروهي نسبت‌به آموزش‌هاي چهره به چهره موثرتر بودند. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه سازمان‌دهي و برنامه‌ريزي آموزش‌هاي مناسب و متناسب با نيازهاي مخاطبان با استفاده از مدل‌ها و تيوري‌هاي آموزش بهداشت به جاي آموزش‌هاي رايج امري ضروري به‌نظر مي‌رسد.

Introduction: Gestational diabetes is a type of diabetes that first diagnosed during pregnancy. Its prevalence has been reported between 1.3% to 8.9% in Iran. This study was performed to compare the effect of nutritional interventions with educational methods and without education, and also comparing the behavioral change models education based to control gestational diabetes. Methods: Electronic search of databases was performed using the keywords in English and Persian from SID, Iran Medex, PubMed/MEDLINE, and ScienceDirect. Selected studies were divided into 3 categories including: Diets, diet education based on theories and behavioral change model and diet education without model. The comparison were made between groups. Results: The results indicated that high-fiber diet on glycemic control was effective in all studies. Social support, self-efficacy and receive feedback influenced on adopting healthy behaviors and group training was more effective than face to face training. Conclusion: Planning and organizing the appropriate and proper training are necessary to audience and using health education models and theories were more effective than conventional training.